boy-949967_1280.jpg

Brief aan zoon met autisme

Brief aan zoon met autisme: Lees je mee met deze moeder die een prachtige brief schrijft aan haar zoon met autisme?

‘En ja hoor daar kwam die de diagnose autisme. Dat was zo een opluchting voor mama. Ik wist het.’

Lieve zoon,

Inmiddels ben jij 4 jaar en zijn wij met ons hele gezin bezig alles zo goed mogelijk te laten verlopen voor jou maar ook voor ons allemaal. Toen jij twee jaar was begonnen papa en mama te merken dat jij anders reageerde op situaties dan een ander kindje zou doen. Hier begon ons avontuur. Onze zoektocht naar wie jij was.

Op twee-jarige leeftijd ging jij naar de peuterspeelzaal. Je werd daar gezien als onhandelbaar kindje. Je beet andere kindjes, je krabde ze en sloeg erop los. Papa en mama vonden dit zo raar, in het begin hadden wij hier ook echt geen begrip voor en waren wij het met de leidsters eens dat je onhandelbaar was. Mama kreeg al snel door dat je dit uit machteloosheid deed. Teveel kindjes in één ruimte en teveel vrijheid in de zin dat je jezelf moest vermaken.

Uiteraard is dat jouw grootste trigger onduidelijkheid en teveel kinderen in een kleine ruimte. Mama kreeg vaak te horen van de leiding dat je niet mee had mogen doen met een feestje op school omdat je iemand pijn had gedaan of iets dergelijks. Dat luisterde mama altijd aan en ergens snapte ik het ook wel dat ze dat deden. Dan liepen we samen naar huis en kwamen we thuis en dan zat jij, mijn mooie kleine jongen in mijn armen en dan moest mama huilen. Hoe konden ze jou dit aan doen? Niet mee doen met een feestje? Omdat ze jou niet aan kunnen. Mama kan zich hier nu nog boos om maken.

We kregen ook steeds meer problemen in de buurt.Β Er waren veel kindjes van jouw leeftijd in de buurt. Dat ging natuurlijk ook vaak niet goed. Ik zat er als mama echt bovenop, maar ik hoefde maar 2 tellen niet te kijken en er gebeurde iets wat jij niet wilde dan was het al raak. Dan was er een kindje gebeten of tot bloedens toe gekrabd. Mama voelde zich dan altijd zo schuldig richting die andere kindjes dat mama daarin jou altijd deed afvallen.

Waardoor mama ook een opening gaf voor anderen om lelijk over jou te gaan praten. Vreselijk was dit en ik snap het echt wel hoor ik zou het ook vreselijk vinden als mijn kind keer op keer pijn gedaan wordt. Maar ze konden ook heel leuk samen spelen. We kregen steeds meer problemen met de buurt. We durfden jou niet meer naar buiten te laten, maar jouw zus wilde natuurlijk ook heel graag spelen. Er werd zoveel over ons gekletst en mama trok het zich allemaal aan. Want mijn mooie jongen doet het niet omdat hij kwaad in de zin heeft. Ik wist toen nog niet 100% zeker wat er was maar ik wist wel dat jij een hele lieve goeie jongen was.

Wij hebben de gemeente ingeschakeld daar zijn alle onderzoeken gestart. Vanuit de gemeente zijn we bij Karakter terecht gekomen. En ja hoor daar kwam die de diagnose autisme. Dat was zo een opluchting voor mama. Ik wist het.

‘Jij bent niet slecht en wij zijn geen slechte opvoeders, jij bent gewoon speciaal en hebt andere behoeftes. Jij hebt duidelijkheid nodig en structuur. Je hebt je eigen ruimte nodig en zeker geen vrijheid dat je zelf moet invullen wat je mag doen.’

Sinds wij de diagnose hebben lieve zoon is er zoveel veranderd. We zijn verhuisd dus we hebben geen vreselijke buren meer. Dit was zeker één van de redenen waarom we verhuisd zijn. Blijkbaar zijn wij geen gezin dat in een dorp moet wonen. Nu wonen we heerlijk een beetje buitenaf en hebben een huis dat twee keer zo groot is als het oude. We merkten vanaf de verhuizing al verschil, want we hadden een grotere bank en er was ineens veel minder ruzie op de bank. We hebben een grotere tuin waarin jullie flink jullie eigen gang kunnen gaan. Er is ruimte voor ons allemaal om te zijn wie we zijn.

Inmiddels ga je naar de dagbehandeling vier dagen in de week. Wat een opluchting is dit. Geen ouders meer die oordelen over jou. Want weet je dat doet mama zo’n pijn. Niemand mag oordelen over jou want jij bent een geweldige jongen en je bent zo ontzettend lief en zorgzaam. Na de zomervakantie ga je naar de basisschool cluster 4 onderwijs en ik weet zeker dat je hier op je plek komt.

Lieve zoon, ik wens jou en ons een hele mooi toekomst toe. En mama heeft super veel zin in de uitdaging die jij mama hebt gegeven. Ik doe mijn best om op elke mogelijke manier alle informatie over autisme te verzamelen en met hetgeen ik wat kan, doe ik wat mee en met hetgeen ik niks kan laat ik gaan.

Ik hoop mijn lieve schat dat wij later met zijn tweeΓ«n op pad gaan en mensen gaan informeren over autisme want deze wereld mag van het onbegrip af komen. Ze hebben geen idee hoeveel pijn ze daarmee aanrichten bij de gezinnen die er middenin zitten. Het onbegrip richting autisme mag deze wereld uit en wij gaan daar voor vechten mijn jongen.

Mama houd van jou grote kerel. Ik vind jou geweldig, mooi, slim en helemaal niet raar!!

 

Wil je nog zo’n mooie brief van een moeder aan een kind met autisme lezen?

 

Boekentip:

WhatsApp Coaching voor persoonlijke vragen!

Heb je na het lezen van de informatie op de website nog een persoonlijke vraag? Ik (Jonneke Koekhoven) maak graag tijd om samen dieper in te gaan op een situatie. Maak hier direct een afspraak. Kijk voor meer informatie op de pagina over WhatsApp Coaching!

KOEKIE Autisme BegeleidingBrief aan zoon met autisme

Join the conversation

* Checkbox GDPR is verplicht

*

Ik ga akkoord met het privacybeleid van KOEKIE Autisme Begeleiding