2015-04-11-13.13.38.jpg

Autisme: Hoe zit het nou écht?! Deel 1 Zintuigen

Wat is autisme eigenlijk?” Simpele vraag toch? Als je het Google vraagt, staat het antwoord binnen een seconde voor je neus.

 

Wat is autisme?

Je hoort of leest vaak, autisme is een:

  • Informatieverwerkingsstoornis
  • Pervasieve ontwikkelingsstoornis
  • Contactstoornis
  • en ga zo maar door….!

Maar daar worden wij niet wijzer van! We willen onze kinderen begrijpen en begeleiden en dan hebben we helemaal niks aan deze benamingen. Een echte, voor zover mogelijk, simpele uitleg, dat is wat we willen! Toch? Wat is autisme? Daar ga ik deze komende blogs antwoord op geven.

De komende weken ga ik stap voor stap deze simpele uitleg geven. Ik begin met de basis (zintuigen) en als uit jullie reacties blijkt dat die voor iedereen duidelijk is, ga ik verder uitbreiden met specifieke situaties. Hiervoor heb ik input nodig van mijn lezers, van jou dus!

 

Vragen over autisme

Iedereen die dit leest zit met persoonlijke vragen over autisme. Misschien heb je een kind of partner met autisme, wellicht heb je in je werk te maken met autisme of je hebt erover gehoord of gelezen en je wilt meer weten. Stel deze vragen en ik zal ze aan de hand van mijn visie op autisme uitleggen zodat je er hopelijk een antwoord op krijgt en er samen mee verder kunt.

Wat we ook vaak lezen is dat autisme een stoornis is die moeilijk te omschrijven is en dat het heel veel verschillende uitingsvormen heeft. Sommige kinderen hebben oog voor details en sommigen maken moeilijk contact of kunnen helemaal niet praten. Maar anderen praten juist bovengemiddeld of zijn juist heel sociaal. Je herkent vast wel 1 van deze kenmerken, maar HUH? Wat is autisme nou precies?

 

Wat is autisme? De basis: zintuigen

Laten we beginnen bij de basis van autisme… een informatieverwerkingsstoornis… Over welke informatie hebben we het dan? Het gaat over alle informatie die we via onze zintuigen binnenkrijgen. Dus alles wat we zien, horen, proeven, ruiken en voelen.. die informatie. Mensen zonder autisme kunnen al deze informatie min of meer filteren en alleen díe informatie eruit pikken, die op dat moment, voor hen, relevant is. In de supermarkt bijvoorbeeld, scannen ze de rekken opzoek naar een bepaald product, alle andere producten zijn op dat moment niet belangrijk. Dus die worden genegeerd.

Wat zorgt nou écht voor al deze enorme verschillen en waarom heet het dan allemaal autisme? Waarom is het zo moeilijk uit te leggen aan andere mensen wat autisme inhoudt en hoe zich dat bij jouw kind, partner, broer, zus of cliënt uit?

 

Kindertekeningen om autisme uit te leggen

Voor de uitleg gebruik ik kinder(lijke) tekeningen, om het simpel te houden en omdat ik denk dat kinderen nog heel onbevangen de wereld zien. Meestal vergroten ze in hun tekening wat indruk maakt en wat ze als bijzonder ervaren. Pas als ze ouder zijn leren ze ‘perfect’ te tekenen, binnen de lijntjes en in de juiste verhouden. Ze leren eigenlijk af om hun ervaring eerlijk en onbevangen op papier te zetten. Maar perfectionisme is toch niet realistisch? De wereld en de mensen zijn niet perfect en binnen de lijntjes en in verhouding….

Laten we even kijken naar onderstaande tekening, kinderen tekenen altijd uit verhouding, grote ogen en hele korte vingers, mond groter dan een buik en de tenen langer dan de benen. In deze tekening zie je vijf poppetjes waarvan één van de zintuigen extra groot is getekend. Dit is gedaan  om de basis van autisme uit te leggen aan de hand van de tekening. Deze kinderen en volwassenen krijgen door één of meerdere zintuigen extra informatie binnen. Maar dat verschilt per persoon, dus iemand kan extra gevoelig zijn voor geluiden en aanraking, maar totaal geen last hebben van geuren en smaken.

Zintuigen

 “Als ik in de supermarkt ben dan hoor ik alle geluiden, maar ik let niet op alle dingen die ik zie. Ik hoor bijvoorbeeld alle piepjes van de kassa, alle geluiden die de mensen om me heen maken en daar let ik allemaal op. Daarom wil ik niet te lang in de supermarkt zijn want dan voelt het heel chaotisch. Maar ik let helemaal niet op wat ik ruik of voel of zie. Ik heb geen zin om dingen te proeven want de smaken in mijn mond zijn heel erg sterk.” Geschreven door Noa

Het feit dat personen met autisme bepaalde informatie extra sterk doorkrijgen door hun zintuigen kan soms vervelend zijn, zoals in het bovenstaande voorbeeld. Het kan ook positieve gevolgen hebben en leiden tot talenten!

 

Opmerkingen over autisme uitgelegd

Alleen al met deze kennis over de zintuigen kunnen we een aantal standaard opmerkingen over autisme uitleggen.

    1. “Kinderen met autisme houden niet van aanraking”: Er zijn genoeg kinderen met autisme die het heerlijk vinden om te kroelen, hand vast te houden, op schoot te zitten of over hun bol geaaid te worden. Met bovenstaande tekening in ons achterhoofd, zal een kind met autisme die extra informatie binnen krijgt via zijn huid, het waarschijnlijk NIET fijn vinden aangeraakt te worden, het wordt hem te veel. Stel je maar eens voor dat je in plaats van een zachte aai over je arm, geaaid wordt met schuurpapier. Dan trek je je arm snel terug toch?!
    2. “Kinderen met autisme kijken je niet aan”: Waarschijnlijk is het je met bovenstaand voorbeeld al duidelijk geworden dat al die opmerkingen over autisme nooit voor álle personen met autisme gelden. Zo ook de uitspraak over het oogcontact. Dit is wat ik het meest hoor: “Oh heeft hij autisme, dan kijkt hij je toch niet aan?”. Krijgt het kind de informatie via zijn ogen extra sterk binnen, dan zal hij zijn ogen misschien naar de grond richten of naar iets anders dat weinig beweegt en verandert. Zo kan het kind zich tenminste concentreren op wat je zegt!
    3. “Kinderen met autisme hebben moeite met eten“: Wordt het al wat duidelijker? Sommige kinderen met autisme smikkelen elke avond heerlijk van hun avondeten, sommigen niet. Heel begrijpelijk, jij eet of drinkt toch ook geen rotte appels en zure melk? De informatie (smaak) komt extra sterk binnen, zij ervaren de smaak niet op dezelfde manier als mensen zonder autisme. De smaken zijn sterker, soms pakt dat goed uit, maar soms is dat heel vies. Hoe vaker ze ervaringen hebben met die vieze smaak, hoe minder nieuwe dingen ze gaan proeven, want ze verwachten steeds weer een nieuwe negatieve ervaring. Lees ook dit gastblog met 5 goede tips over kinderen met autisme en eten.

 

Boekentip:

 

Volgende week in het Autisme blog

Volgende week ga ik verder met de uitleg over de informatie (zintuigen) en hoe deze informatie in de hersenen verwerkt wordt.

Houd deze week deze informatie steeds in je achterhoofd en leg het ook uit aan anderen zodat je het jezelf eigen maakt. Probeer te ontdekken welke zintuigen bij jouw kind/partner/cliënt/zus/broer/kennis extra gevoelig zijn. Voor velen van jullie zal dit ook heel herkenbaar zijn en weten jullie al lang welke zintuigen extra informatie binnen krijgen.

Wie durft het aan om deze informatie te delen door het te vertellen in een comment onder dit bericht? Ik zou graag een gesprek op gang brengen zodat we elkaar ook kunnen helpen!

Dus mijn vraag aan jullie: Op welke zintuigen ben jij zelf, of is jouw kind/partner/broer/zus/cliënt met autisme extra gevoelig? Waar kun je dat aan merken?

Deel ook deze week weer het blogbericht op je Facebook & Twitter account zodat veel mensen het bericht lezen! Alvast heel erg bedankt! Ik kijk uit naar jullie reacties en naar het schrijven van mijn volgende bericht!

 

WhatsApp Coaching voor persoonlijke vragen

Heb je na het lezen van de informatie op de website nog een persoonlijke vraag? Ik maak graag tijd om samen dieper in te gaan op een situatie. Maak hier direct een afspraak. Kijk voor meer informatie op de pagina over WhatsApp Coaching!

Lees verder!
Autisme: Hoe zit het nou écht?! Deel 2 Hersenen
Autisme: Hoe zit het nou écht?! Deel 3 Gedrag
Autisme: Hoe zit het nou écht?! Deel 4 Begeleiding
Autisme: Hoe zit het nou écht?! Deel 5 Ontwikkeling

KOEKIE Autisme Poster en uitdeel kaarten voor meer kennis en begrip voor autisme! Om op te hangen op scholen, thuis, bij verenigingen, in wachtkamers of uit te delen aan vrienden en familie

Klik hier voor meer info!


WhatsApp Coaching voor persoonlijke vragen!

Heb je na het lezen van de informatie op de website nog een persoonlijke vraag? Ik (Jonneke Koekhoven) maak graag tijd om samen dieper in te gaan op een situatie. Kijk voor meer informatie op de pagina over WhatsApp Coaching!

KOEKIE VERZORGT ONLINE CURSUSSEN OVER AUTISME VOOR OUDERS EN PROFESSIONALS

Cursussen over autisme
Autisme en Boosheid

BOOSHEID

Autisme en Diagnose

DIAGNOSE

Autisme en de Pubertijd

PUBERTIJD

KLIK OP EEN CURSUS NAAR KEUZE VOOR MEER INFORMATIE OVER DEZE CURSUS

KOEKIE Autisme BegeleidingAutisme: Hoe zit het nou écht?! Deel 1 Zintuigen

50 comments

Join the conversation
  • lizzie - 4 april 2022 reply

    mijn dochter van 11 heeft autisme en weet niet hoe ze ermeee moet omgaan. kan je haar helpen?

    KOEKIE Autisme Begeleiding - 5 april 2022 reply

    Hoi Lizzie, voor persoonlijke vragen, mag je altijd contact opnemen met mij. jonneke@symptomen-autisme.nl.

  • sam talens - 6 juni 2019 reply

    hoe kan je autisme uitleggen in 2 zinnen?

  • Autisnoniempje - 23 oktober 2018 reply

    Wat een leuke website! Een duidelijke uitleg over “wat is autisme” en in eenvoudige stapjes te lezen. Ik, student met autisme, ben momenteel bezig met een afstudeeronderzoek m.b.t. autisme, zodoende ben ik op deze website uitgekomen.
    Ik wil toch toevoegen dat mijn autismehart sneller deed slaan bij de eerste afbeelding “ruiken, horen, zien, proeven en voelen”.
    Mijn detailwaarneming zag dat in het webadres van de afbeelding het streepje als _underscore_ wordt aangegeven in plaats van een -streepje-.
    Aangepaste versie: https://imgur.com/a/d7gQGhH
    Groetjes Autismevriendelijk

  • Iemand - 15 januari 2018 reply

    Wat is het fijn om de bevestiging te lezen dat niet elke ass-er het zelfde is.. Mijn dochter vertoont zoveel kenmerken van autisme alleen willen verschillende hulpinstanties waar ik mee te maken heb gehad er weinig van weten omdat mijn dochter wel mensen aankijkt en omdat ze nirt fladdert 😢 ben al zeker 2 jaar bezig met een zoektocht waar we nu weer van voren af aan mee kunnen beginnen. Hoop dit jaar ergens toch echt meer duidelijkheid te hebben

  • Anoniem - 5 januari 2018 reply

    Hallo Jonneke Koekhoven,

    Wat een mooie website heb jij, en veel nuttige informatie! Over overgevoeligheid of ondergevoeligheid bij autisme gesproken, ik heb zelf ook ASS en ik herken veel in wat jij schrijft! Bij mij uit het zich in: overgevoeligheid voor aanrakingen en overgevoeligheid voor pijn, maar juist ondergevoelig zijn voor temperaturen en smaken.
    Dat met die temperaturen heb ik zelf nooit als een probleem ervaren. Maar die hypogevoeligheid voor smaken bij eten vind ik heel vervelend! Heb jij misschien adviezen hoe ik hier misschien mee om kan leren gaan? Alvast enorm bedankt!!!

  • Liezzzje - 10 november 2017 reply

    Mijn zoontje heeft altijd al last gehad van teveel prikkels bij aanraking. Als hij als baby huilde, mocht ik hem niet oppakken. Dat maakte het erger en hij kalmeerde hoegenaamd niet. Dat vond ik toen zelf erg, omdat ik hem niet kon troosten. Totdat ik leerde dat hij in een wipstoeltje (hij leerde als baby hoe hij zijn stoeltje kon laten schommelen door met zijn beentjes te trappen) tot rust kwam. Dan kon ik hem alsnog troosten, zij het op een andere manier. Kledij was ook een groot issue, wegens naden en knoopjes etc. Dat heb ik opgelost door zelf zijn kleren – vooral broeken- zelf te naaien. Een ander groot probleem was geluid. Haren knippen ging nooit “want de schaar was te luid”, WC doortrekken deed hij liefst niet, en als hij moest duwde hij rap op de knop en liep dan weg. Schoenen waren een probleem want hij had brede voeten en hij verdraagt (nog steeds) geen druk, naden, randjes, etc. op de zijkant van zijn voeten. Anderzijds voelt hij geen kou/hitte. Hij leidt af uit zweten/kippenvel of hij koud heeft of warm.

  • karen - 14 juni 2016 reply

    Als ik in de huiskamer van mijn flat ben of in het trappenhuis dan klinkt het zo hol ,dat ik mijn vingers in mijn oren wil doen en zeg de hele tijd sssttt tegen mijn kinderen,want ik vind dat ze verschrikkelijke geluiden maken,ik kan wel huilen van ellende en de stress die het mij steeds weer opleverd. Ook op feestjes waar iedereen praat,kan ik niet lang blijven, ik raak geirriteerd en vind de mensen niet meer leuk omdat ik dan niet begrijp dat zij er geen last van hebben en erger mij aan hun oninterresante gebabbel en bedenk hoe behaagelijk het voor me zou zijn als we allemaal samen stil zouden zijn, of om de beurten iets delen met de groep en echt naar elkaar luisterden. Daarom geniet ik intens van groepswerk met massage en meditatie of praten zoals de indianen doen met de talking stick

  • lelie - 23 augustus 2015 reply

    Bij onze zoon werd pas op zijn 18e duidelijk dat hij autisme had, na vele mislukkingen vanaf de lagere school tot de middelbare school.vele puzzelstukjes vielen op zijn plaats, maar er ontstonden ook vele vragen.inmiddels is hij 28 en woont zelfstandig, met vallen en opstaan dat wel.sommige dingetjes zijn herkenbaar, andere helemaal niet. Interessant om te lezen.

  • michele - 6 augustus 2015 reply

    Ik vindt dit zo’n onzin! ieder mens is anders en iedereen die ook maar iets anders doet als ”normaal” krijgt gelijk een sticker op zijn/haar hoofd geplakt.. het ene mens is nou eenmaal stiller als de ander en de ene kan zich nou eenmaal beter concentreren als de ander sommige mensen zijn nou eenmaal moeilijke eters en sommige eten alles wat los en vast zit en sommige mensen zijn nou eenmaal EXTRA gevoelig! wat maakt het uit? niet ieder mens is het zelfde iedereen is zichzelf en is gewoon normaal! maar mensen die ook maar een beetje afwijken van wat wij normaal vinden krijgen gelijk een stempel op hun hoofd van autishme of een andere rare stempel.. ieder mens heeft wel iets dat anders is als ”normaal”

    Jonneke Koekhoven - 6 augustus 2015 reply

    Beste Michelle, Je hebt er helemaal gelijk in dat ieder mens anders is en ‘Normaal’ bestaat niet. Ook is het zeker van belang dat er goed gekeken wordt naar het kind / de persoon voordat er een diagnose wordt gesteld. Soms krijgt iemand te snel een diagnose met als gevolg een verkeerde aanpak. Het krijgen van een diagnose kan echter wel erg prettig zijn voor zowel kinderen als volwassenen. Vaak lopen deze personen tegen bepaalde problemen aan waarvan ze niet begrijpen waar het vandaan komt. Een diagnose wordt gegeven wanneer er meer dan een paar dingen anders zijn dan ‘normaal’, want zoals jij zegt, iedereen heeft dat wel. Een diagnose kan voor veel (h)erkenning zorgen. Bij stoornissen die je aan de buitenkant niet of nauwelijks ziet is het voor buitenstaanders soms moeilijk te begrijpen of accepteren dat er écht iets anders is van binnen dan bij de meeste (gezonde) mensen. Wanneer iemand twee armen of twee benen mist is het duidelijk dat deze persoon extra hulp nodig heeft bij bepaalde situaties en is het fijn dat iedereen dat ook ziet en daar op inspeelt. Eigenlijk is dat hetzelfde bij autisme en andere stoornissen. Als de diagnose er is en iedereen weet ook echt wat dat inhoudt en hoe je er mee om kan gaan, is dat vaak erg prettig voor de persoon in kwestie.

    Christa Jonkergouw - 8 augustus 2015 reply

    Weet je Michelle, natuurlijk heb je gelijk. iedereen is weleens een beetje druk en iedereen heeft weleens een vol hoofd wat niet uit wil. Maaaaar….. Ik kan het niet uitzetten. Dat is het grote verschil met ‘normale mensen’. En ik vind het fijn om te weten dat ik ADHD heb. Ik vind het niet fijn dat ik het heb. Ik had het liever niet. Want een ‘gewoon’ leven is voor mij veel lastiger dan voor ‘normale’ mensen. Het kost mij veel meer moeite dan iemand anders.

    Diana Kievit - 13 juni 2018 reply

    Beste Michelle,
    Mensen die ook maar een beetje afwijken…
    En wat nou als iemand heel erg afwijkt? En daarom hulp nodig heeft. Ik weet niet in hoeverre je op de hoogte bent van het nederlandse zorgsysteem, maar zonder diagnose krijg je geen hulp!

  • Petra - 31 juli 2015 reply

    Heel mooi duidelijk omschreven. Ik heb een dochtertje van 3 waar we nog volop aan het uitzoeken zijn wat er aan de hand is. Ze is nog erg jong maar kan zich niet uiten en geeft geen antwoord op vragen. Is snel gefrustreerd en schreeuwt veel. Is voor de rest echt een hele lieve meid die knuffelt maar zich wel het liefste afzondert. Ze is heel veel ziej geweest en ook vanaf der geboorte veel in het ziekenhuis gelegen. Soms zit ik met de handen in mijn haar omdat we elkaar niet begrijpen. Laat haar merken dat ze in mijn ogen super is en ik heel veel van haar hou. Ik zou zo graag weten wat er in haar hoofdje omgaat

  • Jeichie - 29 juli 2015 reply

    Ik heb 2 zoons en een dochter. Ik heb ze veel manieren aangeleerd en beleefdheidsvormen, sorry zeggen, mensen aankijken en handjes geven, jezelf voorstellen etc. Mijn zoons bleken allebei ADD te hebben maar nooit is er autisme geconstateerd. Heb er wel altijd vermoedens van gehad maar de geleerden zagen het niet. Bij 16 jaar en vele mislukte ervaringen op de middelbare school is het er bij mijn middelste zoon uitgekomen en na 6 jaar thuis te hebben rondgehangen omdat middelbare school niet lukte hebben we bij mijn oudste zoon , nu 20, vorige maand de diagnose Asperger gekregen. ? dat het zo lang geduurd heeft. Hij is gevoelig voor geluid, licht, smaak en op zijn huid. Hij houdt gelukkig wel van knuffelen maar het liefst van hem zelf uit. Hij is erg gevoelig voor stemmingen en gedrag van anderen.
    De middelste is erg gevoelig voor geuren, vindt iedereen stinken of vies, hygiëne, smetvrees achting, en heeft bovengemiddeld gehoor, zicht en reukvermogen dus….

  • Ghislaine Schievels - 29 juli 2015 reply

    Hallo Lonneke, onze beide zoons zijn gediagnosticeerd met ASS en zijn totaal verschillend. De oudste (11) is sensorisch erg gevoelig, hij wil bijvoorbeeld niet douchen want “de druppels doen zo’n pijn op zijn huid”, hij schreeuwt moord en brand bij het geringste wondje maar vertrekt geen spier als hij zijn hiel kneust…. Hij is overgevoelig voor geluid en moet precies weten hoe een dag gaat lopen. De jongste (9) is erg mondgevoelig en eet ’s avonds erg weinig. Lust bijna niets en groente alleen rauw (rauwkost). Verder wil hij altijd de controle hebben wat bijv met spelletjes spelen een groot probleem is. Ook hij is overgevoelig voor geluid. Beide kanjers zijn ook extreem bang……voor van alles. Alleen boven zijn, zwemmen in water waarvan je de bodem niet kunt zien, spinnen, motten alleen op straat lopen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Alle tips zijn welkom!!! En toch zou ik ze geen moment willen missen!

    Je uitleg was heel helder en goed! Ik kijk uit naar de volgende……

    Groetjes Ghislaine

  • Thea - 26 juni 2015 reply

    mijn zoon heeft ASS. hij kijkt je zelden aan tijdens een gesprek. hij houd niet van fysiek contact (in het bijzonder bij vreemden) hij heeft het moeilijk om zich in een grote mensen massa te begeven.
    toen we 11 jaar geleden verhuisde (hij was toen 8 jaar) en dus ook van school veranderde heb ik een soort van “gebruiksaanwijzing” van mijn zoon opgemaakt. klinkt vast wat raar, maar wie kan nu beter vertellen dan zijn eigen moeder hoe je met mijn kind het makkelijkst kunt omgaan?
    maar hoe moest ik dat dan ook overbrengen op de leerkracht?
    dus kon ik niets beter verzinnen dan te zeggen: behandel hem als een hond. uiteraard kreeg ik eerst een zeer vreemde blik toegeworpen, en zag ik haar bijna denken: gij ontaarde moeder. tot dat ik dit begon toe te lichten.
    aan een hond zeg je: zit, lig, af, blijf… en je hond doet wat je vraagt/zegt.
    zeg je tegen de hond: ‘alle woefke ga eens een keer flink op uw poepeke zitten mijn jong’ dan zal de hond vrolijk kwispelend jou aankijken met een blik van: leuk wat gaan we nu doen? met andere woorden, de hond krijgt teveel informatie.
    bij mijn zoon is dit net zo. maak kort duidelijk wat je van hem verlangd, al de rest klinkt bij hem als bla, bla, bla.

    ik zag vorige week zijn leerkracht van toen terug, en zij wist me te vertellen, dat ik het haar toen niet duidelijker had kunnen uitleggen als met de vergelijking van de hond. het heeft haar toen enorm geholpen en ze begreep perfect wat ik haar toen wilde uitleggen.

    wanneer hij “boos” wordt, is dit meestal een reactie op niet begrijpen of niet begrepen worden. dit zijn niet de momenten om ermee in discutie te gaan, dus geef hem dan ook een “time out” wanneer hij weer rustiger geworden is, kan je er opnieuw mee beginnen te praten.
    ik heb mijn kind dan ook geleerd dat wanneer hij iets niet begrijpt, of wanneer hij niet begrepen wordt, hij dit zelf moet aangeven. eenvoudig zeggen: ik begrijp het niet, ik begrijp uw reactie niet.
    zelf geef ik ook aan wanneer ik zijn reactie ergens op niet begrijp, of dat ik niet begrijp wat hij bedoeld. (net zoals de leerkrachten dit zijn gaan toepassen) hierdoor zijn er al veel minder woede uitbarstingen en momenteel zelfs geen meer.

    ik ben er dan ook van overtuigd dat de beste mannier om deze kinderen te helpen is, om eerst zelf hun denk en leefwereld te begrijpen. jezelf kunnen verplaatsen naar hoe jou kind de dingen ervaart. als je dat kan, dit vertalen naar hoe dit in onze leefwereld wordt ervaren en dat “vertalen” aan je kind.
    binnen mijn ervaring, veranderd voor jezelf, je kind dan naar een open boek, met duidelijk geschreven hoofdstukken.
    als je dat boek kan lezen, dan denk je enkel nog bij jezelf: wat zit ik toch complex in elkaar, terwijl alles zo eenvoudig kan zijn…

  • Saskia - 25 juni 2015 reply

    Wat een mooie, duidelijke site! Ik herken hier zoveel dingen waar mijn twee oudsten ook jaren mee hebben geworsteld en soms nog last van hebben: merkjes in kleding, stukjes in hun eten, harde geluiden… Maar nu ze 18 en 19 zijn hebben ze een prachtige ontwikkeling doorgemaakt. Dochter van 19 houdt niet van aanrakingen, maar heeft als hobby verkleden als superheld en laat zich nu rustig door een ander schminken en laat zich in haar rol als superheld fotograferen met kinderen, en slaat een arm om hen heen. Zoon van 18 wilde jarenlang alleen een kleine selectie voedsel eten, at op vakanties de eerste twee dagen bijna niets van “dat rare buitenlandse eten” maar proeft nu van de meest exotische gerechten, zelfs een keer gebakken sprinkhaan! Ik wil graag aan alle auti-ouders meegeven: laat je kind in zijn waarde, geef het ruimte om sommige dingen niet te hoeven proeven/ aantrekken of moeten meedoen. Bied op een open, veilige manier nieuwe dingen aan. Zonder dwang en zonder teleurstelling als het kind er nog niet aan durft te beginnen. Ieder kind is uniek en verdient de kans om een volwassene met zelfvertrouwen te worden!

    Jonneke Koekhoven - 25 juni 2015 reply

    Hoi Saskia, het is helemaal waar wat je zegt! Waardevolle tip voor iedereen! Mooi om te lezen dat jouw kinderen zo’n ontwikkeling hebben doorgemaakt en ook heel goed dat je je daar zo bewust van bent 🙂 Bedankt voor je bericht!

  • autichef - 24 juni 2015 reply

    Beste Jonneke, dank je dat je op een duidelijke manier uitlegt dat autisme zo verschillend kan zijn. Want ja onze dochter praat wel, groet iedereen, soms kijkt ze zelfs iemand aan terwijl ze praat.
    Wat bij haar er uit springt is haar taalvaardigheid en nog meer de snelheid van praten. Hoe meer prikkels hoe sneller ze praat, zo snel dat ze begint te stotteren. Zodra ze gaat stotteren weten we hoelaat het is; tijd om rust te nemen…… Ze hoort alles en praat iedereen na.

    Jonneke Koekhoven - 25 juni 2015 reply

    Hi autichef, bedankt voor het compliment, de reacties van iedereen geeft mij veel positieve energie! Het bewust zijn van de overprikkeling is een eerste stap naar gepaste begeleiding. Mooi om te zien dat je herkent dat stotteren een teken is om rust te nemen!

  • Dagmar - 17 juni 2015 reply

    Bij mijn zoon ligt het er heel erg hoe hij zich voelt. Hij heeft nu een periode dat hij na de gymles zegt dat zijn broek niet van hem is, hij voelde anders aan. Verder had hij vorig jaar erg moeite met de verandering van seizoenskleding. (Van lange mouw naar korte).
    Smaken gaat prima alleen geen stukjes in eten en tegenwoordig mag het eten elkaar niet aanraken.
    Maar het grootste punt is toch het ruiken. Uit eten gaan bv is altijd een uitdaging, kans is dat hij de hele avond met dichtgeknepen neus zit.
    Zelf heb ik geen diagnose maar altijd vermoeden gehad en bij online testen scoor ik heel hoog.
    Ik (en mijn dochter net zo) zijn heel erg gevoelig op de huid en met teveel geluid. En dit klinkt heel raar maar dan voel ik me kriebelig tot in mijn hoofd. Net alsof ik kriebels achter mijn ogen in mijn oren en in mijn nek voel. Heel frustrerend.

    Jonneke Koekhoven - 19 juni 2015 reply

    Beste Dagmar, leuk dat je het blog leest en bedankt voor je bericht! Mooi om te lezen hoe je de verschillende zintuig-gevoeligheid herkent bij je zoon, dochter en jezelf! Wanneer je het herkent kan je er iets mee doen om de frustratie te verminderen.

  • Vanessa - 3 juni 2015 reply

    Dag Jonneke, als kersverse plusmama van een toffe jongen van 10 met ASS ben ik heel hard zoekend. Zoekend naar duidelijke eenvoudige informatie. Bij Daan is zeker zijn mond een overgevoelig zintuig. Wanneer hij kijkt of luistert is het eerder omgekeerd dat hij 1 iets hoort of ziet en voor de rest niets meer. Zeer moeilijk af te leiden of aandacht te krijgen op zo’n ogenblik. Ik ben benieuwd naar je volgende berichten!
    Groet Vanessa

  • Kaan - 3 mei 2015 reply

    Beste Jonneke,

    Interessante Blog maar toch bekruipt mij het gevoel dat de bovengenoemde kenmerken een erg negatieve lading hebben, tenminste zoals het wordt beschreven. Aan elk gebrek valt toch iets te doen of te compenseren. Gedrag moeten we allemaal aan en afleren..dat is de kern van ons menselijk ontwikkelingsprogramma. Zo is geen mens een onbeschreven blad. Soms krijg ik het idee dat als je er maar een stempel op drukt er een diagnose (lees problematisering) op losgelaten kan worden. Autisme klinkt meteen zo zwaar en vooral alsof het een status quo is waaraan je niets veranderd. Zie het als een uitdaging, niet als een tekortkoming zou ik zeggen. Maar misschien zie ik het wel fout. Wil ook niemand tegen het hoofd stoten maar probeer wel een bepaalde ‘het is nou eenmaal zo’ stelligheid aan de kaak te stellen.

    Jonneke Koekhoven - 6 mei 2015 reply

    Beste Kaan, bedankt voor je bericht. Het spijt me dat je het gevoel hebt dat de kenmerken een negatieve lading hebben. Autisme is geen aangeleerd gedrag, maar aangeboren. Het is zeker een uitdaging voor zowel de mensen met autisme als de mensen eromheen om hier op een passende manier mee om te gaan. Met deze blogs probeer ik een uitleg en tips te geven om deze uitdaging voor iedereen een stukje makkelijker te maken.

    Diana - 13 juni 2018 reply

    Beste Kaan, als moeder van een 20-jarige zoon die door de hulpverlening wordt omschreven als het orototyoe van autisme, heb ik heel veel moeite met stellingen zoals jij die beschrijft. Waarom en dat vraag ik echt vanuit het diepst van mijn hart, moet alles leuk en mooi en bijzonder en een uitdaging zijn tegenwoordig? Leven met mijn zoon ís absoluut geen uitdaging, het is óverleven. Hij heeft problemen op bijna alle gebieden en ja, dat heet autisme! Na jaren van behandeling en begeleiding en trainingen is hij huloverlenersmoe en in feite geen steek opgeschoen. Want, het valt voor hem niet ‘aan te leren’. Hij is geen aap, doet geen kunstjes. Hij heeft sociale-, communicatie-, prikkelverwerkings-, sensorische integratie-, angstproblematiek, enz. Al het geleerde zakt weg, zolang het niet voltijds herhaald wordt.

    Natuurlijk is hij mijn prachtige lieve zoon, heeft hij ook veel positieve kanten. Die benadrukken we ook, zeker naar hem.
    Dat maakt misschien wel dat meningen zoals de jouwe hard binnenkomen. Ik had nl ook gewild dat het allemaal wel meeviel en dat het allemaal leuk was. Dat ik kon leven met de gedacht: het is niu eenmaal zo. Maar, ik moet hem wel ooit achterlaten op deze wereld. Een wereld die hem niet begrijpt en die hij niet begrijpt. Het is geen uitdaging, het is overleven.

  • Anna Jacobs - 29 april 2015 reply

    Proficiat, voor deze duidelijke uitleg. Ik hoop dat veel mensen meer begrijpen wat autisme is. Er is zoveel onbegrip.

    An, een oma van een kleinkind met autisme

  • Ann - 28 april 2015 reply

    Hallo,
    Mijn Zoon van 13 heeft een meervoudige beperking waaronder autisme en vind het echt mooi uitgelegd, in herken elk puntje bij mijn zoon, ogen : hij ziet elk detail, maar soms ook dingen niet vb een vuilbak die nog wel op dezelfde plaats staat maar een andere kleur heeft vind hij niet terug, kijkt je wel aan…Mond : mijn zoon heeft zware voedingsproblemen achter de rug nu iets beter maar nog altijd probleem met textuur van voeding…horen : mij zoon hoort alles extreem hard, hij heeft ook een speciale hoofdtelefoon om het geluid te dempen…ruiken : ook dat is bij hem extreem en vind alles stinken, en dat verteld hij meestal luid en duidelijk :-0…voelen : mijn zoon wordt niet graag gekust of aangeraakt, geknuffeld, alleen thuis bij ons geniet hij er wel van om geknuffeld te worden. De diagnose werd bij mijn zoon al op z’n 2,5 jaar vastgesteld en een hertesting een jaar later bevestigde het nog eens…

  • Christa Jonkergouw - 21 april 2015 reply

    Helder verhaal! Niet alleen bij autisme; veel uit dit blog geldt ook voor mensen met ADHD. Overprikkeling is voor mij een enorme valkuil. Ik word bijvoorbeeld gek van alle piepjes bij McDonald’s. En in een restaurant zit ik het beste met mijn rug naar de zaal. Anders heb je niks aan me als eet-gespreks-partner. Want dan zie en hoor ik alleen maar mensen en geluiden om me heen. Als ik er met mijn rug naartoe zit, kan ik de input enigzins dempen.

    Jonneke Koekhoven - 21 april 2015 reply

    Hallo Christa, mooie aanvulling en bedankt voor de vertaling naar ADHD. Het is een handig trucje om in een restaurant met je rug naar de zaal te gaan zitten!

    Marc - 1 augustus 2015 reply

    Zo zie dat je zelf op de ene manier ook heel anders kan reageren. Zo heb ik ook veel last van geluiden. Als het te veel en hard is krijg ik er koppijn van. Maar dat geld vooral van de geluiden die ik niet kan zien. Daarom wil ik nu eigenlijk altijd op een plek zitten waarin ik alles kan over zien. Want dan kan ik het negeren als ik het gezien heb en weet wat het is. O is het dat, logisch dat het geluid maakt, prima, en dan kan ik het negeren maar. In zo’n gesprek moet ik eerst dus goed de omgeving opnemen en dan erg concentreren op wat iemand zegt. Het hoofdbureau van mijn werk heeft een heel hoog dak waar het geluid alle kanten op gaat. Als ik daar bijvoorbeeld ben heb ik altijd moeite om me mezelf en iedereen te plaatsen. Dan raak ik compleet mijn oriëntatie kwijt. Daarom moet ik dus nooit mijn rug naar iets toe keren. Zo zie je maar weer zelfde “soort oorzaak” hele andere reactie.

    Christa Jonkergouw - 8 augustus 2015 reply

    Grappig Marc. Inderdaad, precies omgekeerd!

  • Sabrina - 15 april 2015 reply

    Mijn man en 3 van mijn kinderen hebben autisme. Mijn man heeft heel veel moeite met verschillende geluiden door mekaar. Radio aan en een gesprek volgen lukt hem niet.
    Oudste zoon is een echte knuffelaar, maar alleen als HIJ het wil. Extreem gevoelig voor geluid, heeft af en toe een hoofdtelefoon nodig.
    Jongste zoon smaakgevoelig. In ijsjes horen geen stukjes, fruit moet mals zijn. Tastgevoelig, mouwen horen tot op je polsen te komen, schoenen moeten goed vast zitten. Nieuwe schoenen zijn de eerste paar dagen lastig omdat ze anders voelen. Maakt ook heel veel grimassen en houdt van lawaai.
    Oudste dochter heeft een hekel aan etiketjes in kleding, maar proeft daarentegen alles. Geluiden zijn niet haar favoriete ding, behalve als ze ze zelf maakt. Babbelt je de oren van het hoofd, doch meestal zonder verhaalinhoud.
    Wat ze allen gemeen hebben, is dat ze niet houden van druktes.

    Jonneke Koekhoven - 15 april 2015 reply

    Hallo Sabrina, weer zo’n duidelijk voorbeeld van alle verschillen die er bestaan tussen mensen met dezelfde diagnose. Bedankt voor het delen, anderen zullen hier ook veel aan hebben! Het valt me op dat veel mensen aangeven dat bepaalde prikkels wel kunnen wanneer ze er zelf voor kiezen. Ik zal hier nog op terug komen in mijn volgende blog!

  • Aarti - 14 april 2015 reply

    Wat een duidelijke blog! Wij hebben pas een diagnose gekregen dat onze zoon autistisch is. Hij is voor zover wij door hebben gevoelig voor geluiden en focust op details. We leren gaande weg goed om te gaan met hem en deze blog geeft ook meer inzicht.

    Jonneke Koekhoven - 15 april 2015 reply

    Hoi Aarti, Fijn dat jullie steeds meer inzicht krijgen en dat deze blog jullie ook helpt. Blijf vooral je twijfels en ervaringen delen, ik zal er zeker proberen een antwoord op geven! Bedankt voor je berichtje!

  • marion murray - 13 april 2015 reply

    Mijn man, zoon en dochter hebben alle drie ASS. mijn man heeft problemen met geluid ( raakt helemaal de draad kwijt)en verschillende structuren bij het eten. Ook veel moeite met het slikken van grotere stukken. Mijn zoon heeft problemen met geluiden en sluit zich dan helemaal af. Hij probeert vaak nieuwe dingen uit om te eten en eet het meest gevarieerd van de drie. Verder enorm gefocussed op details.
    Mijn dochter is heel snel overprikkeld door geluiden, geuren en visuele prikkels. Dit maakt dat ze zich heel erg slecht kan concentreren. Ze compenseert deze overprikkeling door haar tast te stimuleren (vaak via haar mond) en door beweging te zoeken. Verder hypergevoelig in haar mond. Ze houdt daarom niet van gekruid eten, verschillende texturen. Alledrie zijn gek op stevige knuffels, aanraken (zolang het maar niet onverwacht is of als ze overprikkeld zijn) en kriebelen. Mijn man en zoon kijken je redelijk normaal aan. Mijn dochter zweeft tussen niet aankijken en je te intens aankijken.
    Een heel verschil tussen alledrie dus.

    Jonneke Koekhoven - 14 april 2015 reply

    Beste Marion, wat een verhaal en wat een verschillen! Het sluit mooi aan op het blog en jouw voorbeelden maken het verhaal nog duidelijker!

  • martha-scholte - 13 april 2015 reply

    Ik heb 2 kleinkinderen met autisme de een houd van knuffelen en de ander beslist niet de een lust alles en de ander lust heel veel niet de ene praat niet druk en de ander kan zijn mond niet houden.Maar het zijn allebei kanjers.

    Jonneke Koekhoven - 13 april 2015 reply

    Dag Martha, wat een mooi berichtje! Het geeft heel duidelijk aan wat ik ook in het blog beschreef. Zij zijn dus beiden (op een verschillende manier) gevoelig op verschillende zintuigen. Bedankt voor het delen!

  • Roel - 13 april 2015 reply

    Hele heldere uitleg, Jonneke. Het willen aanleren van gewoontes zoals eten wat de pot schaft, elkaar aankijken als je tegen iemand praat en een knuffel/hand geven bij begroeting kan daarom best lastig zijn. Ik vroeg mezelf af: Is het voor diegene die smaken vaak als negatief ervaren meer van belang dat ze blijven eten wat ze lusten en de rest aanvullen met bv. vitaminepillen of toch gestimuleerd blijven worden door nieuwe smaken, met vaak negatieve ervaringen als gevolg?

    Jonneke Koekhoven - 14 april 2015 reply

    Hoi Roel, klopt precies wat je zegt! Mijn advies wat betreft het eten is om ze nooit te dwingen, maar inderdaad een lijstje maken van dingen die ze wel lusten en dat vooral vaak klaarmaken zodat ze genoeg voedingsstoffen binnen krijgen. Natuurlijk moet je de gezondheid in de gaten houden en bijv vitamine druppels extra geven. Stapje voor stapje en zonder druk kun je werken aan nieuwe smaken proberen, maar daarbij moet je altijd goed blijven luisteren naar het kind en het ook respecteren als ze het (nog) niet willen. Maak er een feestje van als ze iets nieuws proeven, al is het maar een kruimel. Zo wordt eten aan positiviteit gekoppeld. Bedankt voor je berichtje!

  • karin - 13 april 2015 reply

    Mijn jongste is heel gevoelig voor geluid, iemand aankijken of aangekeken worden is eng en hij heeft jaren moeite gehad met haren wassen laat staan knippen. Ook bij regen altijd iets op zijn hoofd maar hij zwemt als een otter!

    Jonneke Koekhoven - 14 april 2015 reply

    Hoi Karin, leuk dat je het blog volgt en bedankt voor je input en inspiratie. Ik kom zeker terug op het regen en zwemmen verhaal!

    Els - 23 september 2016 reply

    Ik ben benieuwd naar het regen en zwemmen verhaal, echt! Mijn zoontje heeft geen diagnose, wel sta ik zelf in een autiklas en herken ik enkele dingen thuis… Hij is heel angstig voor regen en kan het echt niet verdragen, maar zwemmen is helemaal geen probleem. Iets dat mensen in de omgeving niet begrijpen en ikzelf ook niet kan uitleggen.

  • Floor - 13 april 2015 reply

    Wat heerlijk duidelijk!
    Mijn zoon van acht heeft het vooral met horen, zien en proeven.
    Ikzelf (geen diagnose maar een hoop herkenning) zien, voelen, (voelen en zien wat een ander voelt).

    Jonneke Koekhoven - 13 april 2015 reply

    Hallo Floor, bedankt voor je berichtje en goed om te lezen dat je het een duidelijk verhaal vindt!

  • Els - 13 april 2015 reply

    Jarenlang heb ik geprobeerd erachter te komen wat er met mij aan de hand was. Ongeveer 15 jaar geleden opperde ik in een therapiegroep dat ik misschien autisme had. Kon niet, want ik maakte oogcontact. Tja, ik heb geleerd als kind dat het beleefd is iemand aan te kijken. Maar ik kijk zelden naar iemands ogen. Ik kijk min of meer naar iemands neus of voorhoofd. Echt oogcontact voelt bedreigend.

    Jonneke Koekhoven - 13 april 2015 reply

    Beste Els, bedankt voor je reactie. Helaas bestaat de overtuiging dat mensen met autisme je niet aankijken nog bij velen. Goede oplossing om je te richten op de neus/voorhoofd! Ik hoop dat je inmiddels meer begrip krijgt van mensen om je heen. Leuk dat je mijn blog volgt!

Join the conversation

* Checkbox GDPR is verplicht

*

Ik ga akkoord met het privacybeleid van KOEKIE Autisme Begeleiding