halloween-1.jpg

Angst en Halloween. Ervaringen en tips!

Angst en Halloween gaat uiteraard vaak samen. Herkenbaar? In de blog schrijft Lilian haar ervaringen met haar dochter en geeft zij tips!

Dit blog is geschreven door Lilian. Lilian is gastblogger voor KOEKIE. Ze houdt zelf ook een blog bij via Lilian Schrijft. Ze schreef ook een blog over Hoogsensitiviteit, Motorische ontwikkeling en Masker op, masker af.

Vorig jaar liepen we samen. De angst was zo intens dat ik haar niet alleen kon laten gaan. Dit jaar ging ze met haar zussen. Ze weet haar angst inmiddels zelf te reguleren.

Wie is Lilian?

Om te beginnen zal ik me voorstellen. Ik ben Lilian, moeder van drie prachtige dochters. Na de geboorte van dochter #2 ben ik gestopt met werken om zelf voor onze kinderen te kunnen zorgen. Ik vond het een geweldige keuze, nog steeds trouwens. Nadat ik mijn opleiding SPH had afgerond, was het voor ons tijd voor kinderen. Ik was dan ook al jong moeder. Ik geniet ervan. Zodra de oudste naar school ging, heb ik me aangemeld voor de ouderraad. Inmiddels zijn ze 8, 10 en 11 jaar en rijd ik wat met ze af voor sport.

 

Angst

In het leven van dochter #3 speelt angst een grote rol. Ik weet nog goed dat ze een jaar of 1,5 was. Ik stond om het hoekje van de keuken, zij kwam mij zoeken en ik liet haar schrikken. Zij schrok, begon te lachen, liep weg en ik verstopte me weer. Zij kwam me weer zoeken en ik liet haar weer schrikken. Ze schrok, begon te lachen en liep weer weg. Dit keer na keer en weer opnieuw en na een aantal keren zei ik tegen mijn man dat ik ermee op hield. Het gezicht van dochter #3 was inmiddels vertrokken van angst.

Ze bleef me echter opzoeken en ze bleef lachen, maar haar gezicht was zo vertrokken, dat ik serieus dacht dat het niet meer goed zou komen. Ze blijft die angstgrenzen opzoeken. Als ik een heksenstem op zet met het voorlezen of een boze boemanstem met kietelen, dan schreeuwde ze het soms uit. En een week later vroeg ze of ik het weer wilde doen. Maar ze leeft zich dan zo in, als kleuter was ik dan echt die heks, zij zag dan geen verschil. Op de peuterspeelzaal heeft de juf een keer gezegd dat ze een spel deden en er zat een heksenpop in de boom. Dochter #3 durfde niet in de buurt van de boom te komen. Ze deed het niet. Angst is dus een vreselijke trigger voor haar. En toch blijft ze zelf die angst opzoeken. Haalt ze boeken uit de bibliotheek, dan gaan ze over vampiers.

 

Boekentip:

 

Halloween

Met Halloween hebben we een straatfeestje. Bij ieder huis met een kaarsje of lampje buiten mogen de kinderen aanbellen voor trick or treat. De kinderen zijn verkleed, maar steeds meer huizen zijn ook ontzettend spannend versierd. Zo staat er geregeld een verdacht gekleed persoon opgesteld die uit het niks in beweging komt. Griezelen waar je bij staat. De angst giert door het lijf van dochter #3. Ze vindt het zo leuk, ze is er dagen mee bezig: ze vraagt, plant, bedenkt. De dag zelf is ze niet zo makkelijk, loopt de spanning van binnen op. Ze bedenkt hoe ze zelf verkleed gaat, wie er mee loopt, wat ze wel of niet doet. Zo is ze vorig jaar zo geschrokken, dat bij verdachte personen haar zussen mogen aankloppen. Maar ze gaat er wel heen, ze wil de thrill ervaren.

Vorig jaar liepen we samen. De angst was zo intens dat ik haar niet alleen kon laten gaan. Dit jaar ging ze met haar zussen. Ze weet haar angst inmiddels zelf te reguleren. Ze weet dat ze het ontzettend eng vindt, maar dat ze dat ook wel heel erg gaaf vindt. Achteraf op de bank kwam er nog het een en ander uit. Die clowns waren echt eng, maar ze was er wel heen gegaan. De ochtend erna vertelde ze dat ze had gedroomd dat de clowns haar been hadden afgezaagd met de kettingzaag. Maar ze had me niet geroepen, want het was maar een droom. Op zoek naar grenzen, leert ze zichzelf kennen.

 

Tips

  1. Wow, ik hoorde een moeder zeggen tegen haar peuter: ‘Jij bent de baas!’ Dat ik dat zelf nooit bedacht heb! Wat een goede. Ze bedoelde ermee: jij kiest of we ernaar toe gaan of dat we doorlopen. Vond haar zoon het huis te eng, dan sloegen ze dat huis over!
  2. Neem de tijd. Sta even stil, bespreek wat je ziet. Vooraf en achteraf. Geef je kind de tijd om na te denken en te verwerken wat er speelt.
  3. Luister naar je kind. Zelf ging ik wel eens door, wat resulteerde in huilen en boze buien. Ze vroeg zelf om de enge heks. Tot het genoeg was. Dan was de grens echt bereikt. Respecteer die.
  4. Laat je kind zelf een keer de heks of wolf spelen: laat je oren er maar af gegeten worden en de vampiertanden in je nek voelen!
  5. Laat je kind zelf met ideeën komen. Je kind weet zelf waar grenzen liggen en kan op die manier genoeg griezelen.

 

WhatsApp Coaching voor persoonlijke vragen!

Heb je na het lezen van de informatie op de website nog een persoonlijke vraag? Ik (Jonneke Koekhoven) maak graag tijd om samen dieper in te gaan op een situatie. Kijk voor meer informatie op de pagina over WhatsApp Coaching!

 

Leestip: Hier lees je een blog met positieve ervaringen over verzwaringsdekens.

KOEKIE Autisme BegeleidingAngst en Halloween. Ervaringen en tips!

1 comment

Join the conversation
  • Matthijs - 4 oktober 2019 reply

    Als vader van 4 jonge kids (2 jongens 2 meiden) Ik lees je blog met gemengde gevoelens. Je gaat er hier vanuit dat angst ergens ‘goed’ is voor de ontwikkeling van je kind lijkt het. Maar waar dienst angst voor? Voor een acute stress reactie zodat je kunt vechten of vluchten (het is in feite een vorm van acute stress). Als je dochter zo ‘angstig’ word, dan verbied je toch gewoon boekjes en films over heksen, vampiers en andere dingen? Met haar Halloween gaan doen, sorry maar dat is toch gewoon niet heel handig dan? Of verrijkt angst je leven? Vind je het een emotie die je bewust moet voeden? In mijn mening kun je beter andere emoties bewust voeden. Angst momenten komen vanzelf wel in het échte leven, maar tegen die tijd zijn de kids er tegen bestand en kun je er met ze over praten. Bestaat er zoiets als “gezellig griezelen”? Wij volwassenen beleven angst op een hele andere manier dan kinderen. Het is niet vreemd dat ze ’s nachts dromen heeft waar ze bang van wordt. Het lijkt alsof ze er dus gewoon te jong voor is. Jij moet als ouder grenzen aangeven totdat ze dat zelf kunnen. Wanneer kunnen ze dat zelf? Dat verschilt per kind!

Join the conversation

* Checkbox GDPR is verplicht

*

Ik ga akkoord met het privacybeleid van KOEKIE Autisme Begeleiding