Kind-aan-een-tuigje.jpg

Je kind aan een tuigje, zou jij dat doen?!

Dit openhartige gastblog over je kind aan een tuigje is geschreven door Marjan van der Velde. 

‘Wat voor veel mensen gewoon is, is voor ons ongewoon en wat voor ons gewoon is, is voor veel mensen ongewoon! In ons gezin gaan dingen vaak “anders”. Anders dan bij de meeste gezinnen, anders dan gepland en vaak anders dan verwacht.’

Mijn man en ik hebben de zorg voor 3 prachtige kinderen. We hebben een schitterende dochter van 15 jaar, een prachtige pleegdochter van 13 jaar en een stralend zorgintensief zoontje Gideon van 4 jaar. Door zijn autisme, verstandelijke beperking en epilepsie (COL4A3BP syndroom) beleeft en ervaart hij de wereld op zijn eigen bijzondere manier.

 

Je kind aan een tuigje?

Je ziet ze af en toe, een kind aan een tuigje. Ik wist eigenlijk nooit zo goed wat ik daar nou van vond. Het zag er altijd wel bijzonder uit, maar vond ik het gek? Vond ik het handig? Vond ik het zielig? Ik had werkelijk geen idee. Het was ook niet nodig om daar verder over na te denken, want toen onze oudste dochter een peuter was, waren we totaal niet bang dat zij weg zou lopen of kwijt zou raken. Ze bleef werkelijk altijd stijfdicht naast ons lopen! Ik had toen niet kunnen bedenken dat wij ons nog eens druk zouden maken over een tuigje.

 

Een hele stap

Wat hebben we geoefend met z’n allen; de fysio, mijn man, de beide zussen, en ik.  Gideon bleef namelijk maar billenschuiven, lopen was voor hem een stap te ver! Op zijn billen kwam hij overal. Het ging niet zo snel maar voor Gideon was dit de veilige manier om zich te verplaatsen. Op zijn eigen tijd, hij was ruim 2,5 jaar, zette hij voor het eerst zelfstandig de eerste wankele stapjes! Wat waren we trots op hem!! De wankele stapjes werden al vrij snel stabieler en trots als wij waren, wandelden wij met hem naar buiten! Wij hadden alleen niet bedacht hoe intensief, enerverend en gevaarlijk dit was! Gideon heeft nog geen besef van taal, ziet geen diepte en ziet geen gevaar! Het roepen van; stop, kijk uit, blijf bij ons, enz. enz. heeft totaal geen effect. Wat moeten we nu? Buiten toch maar in de buggy? Maar je wilt het lopen zo graag stimuleren.  Aan een tuigje dan? Maar is dat niet zielig? Of is het handig?

Zolang Gideon een beginnende loper is, is hij nog redelijk goed bij te houden. Ondanks onze angst blijven we buiten met hem oefenen. Gideon vindt het allemaal geweldig! We komen erachter dat hij echt voor niets of niemand aan de kant gaat! Erg stoer natuurlijk maar ook levensgevaarlijk! Het gebeurt steeds vaker dat wij hem nog net op tijd aan zijn arm (of jas) voor een fietser weg kunnen sleuren. Ook wil hij niet zo graag “verplicht” hand in hand lopen. Op onmogelijke momenten weet hij zich af en toe los te rukken.

 

Beslissen

We vinden dat we nu echt een oplossing moeten bedenken voor onze trotse wandelaar. Ongemerkt sluipt het erin dat we Gideon steeds sneller en vaker weer veilig in zijn buggy zetten. Dit willen we niet want we zijn zo trots zijn dat hij (steeds beter) kan lopen! Natuurlijk zal de buggy nog lange tijd nodig zijn, want zoals bij elke beginnende wandelaar, kunnen zijn beentjes hem nog niet zo lang dragen. Ook zorgt het lopen voor heel veel prikkels”. Door zijn autisme ervaart hij alles veel intenser en heeft hij tijdens het wandelen zijn rustmomenten nodig (en wij ook!) De buggy blijft dus nodig als veilige rusthaven. Maar wat zou het voor Gideon heerlijk zijn als hij zonder gevaar een stukje kon wandelen. Het gevaar zit hem niet alleen in het verkeer. Ook in een park, op een speelveld, in het bos, enz. is gevaar. Ziet Gideon ergens iets interessants, dan loopt hij er heel doelbewust via de kortste weg op af. Of er nou een snelweg, sloot of kuil tussen zit dat maakt hem niet uit, hij loopt gewoon door!!!

Ook in het ziekenhuis, bibliotheek, restaurant, bij de dokter, enz is het een hele onderneming om Gideon “los” mee te nemen. Voor je het weet staat hij in een onderzoekkamer, achter de balie of pakt hij vreemde mensen bij de hand! Hem roepen of zeggen dat iets niet mag heeft geen enkele zin. Zijn oren werken prima maar op zo’n moment hoort hij je echt niet en daarbij hebben we geen idee wat Gideon begrijpt van wat wij tegen hem zeggen.

 

Een tuigje!

Eens in de 2 a 3 weken komt er een fysiotherapeut bij ons aan huis om Gideon te helpen bij het goed leren lopen en bij zijn bijzondere prikkelverwerking (sensomotorische therapie). Wat zijn we blij met deze fysio die veel ervaring heeft met en kennis heeft van autisme. Ze denkt met ons mee en samen komen we tot de conclusie dat een tuigje voor Gideon wel eens de oplossing zou kunnen zijn. Natuurlijk willen we dan wel een bijzonder mooi tuigje! Op internet zien we een rugtas in de vorm van een knuffel schildpad. Deze rugtas is een veilig tuigje met een handig wandelkoord! Nooit geweten dat een tuigje er ook schattig en kindvriendelijk uit kan zien! Zoals deze:

 

Onze ervaring

We proberen het tuigje eerst thuis maar eens uit. Gideon moet enorm lachen wanneer hij verder wil lopen maar het tuigje hem tegenhoud! Die druk die door het tuigje ontstaat voelt voor hem waarschijnlijk fijn! Dat is een hele opluchting!

Als snel is het tuigje voor ons onmisbaar! We nemen het overal mee naar toe. We kunnen Gideon nu een beetje sturen zodat hij niet tegen mensen (of auto’s) aanloopt maar er netjes omheen gaat. Het tuigje zorgt voor rust en veiligheid. Gideon kan niet meer zomaar de weg “opvliegen” of per ongeluk in het ziekenhuis een behandelkamer binnenstormen! Ook hoeft Gideon niet meer verplicht hand in hand te lopen maar heeft meer vrijheid!

 

Reacties

We hebben het tuigje inmiddels alweer 2 jaar en in die 2 jaar hebben we onvoorstelbaar veel verschillende reacties gehad. Mensen die stiekem proberen te kijken, mensen die ons uitgebreid aangapen, mensen die roepen: ‘Hé, het is toch geen hond!” Zwangere vrouwen die tegen hun partner zeggen ‘Kijk, zo’n tuigje wil ik straks ook!’ Mensen die kijken en bij wie dan spontaan een glimlach verschijnt, mensen die je erg boos nakijken of nawijzen. Soms hoor je mensen duidelijk tegen elkaar zeggen: ‘Onvoorstelbaar dat je je kind dit aandoet’ of: ‘Wat gek zeg!’ Of ouders die tegen iets oudere kinderen zeggen: ‘O kijk, dat had ik moeten hebben toen jij zo klein was!’

Gelukkig zijn de meeste reacties wel positief en zijn er ook mensen die je op een positieve manier aanspreken.

“Nog elke keer als ons mannetje zo vrolijk en blij in zijn tuigje voor ons uit rent, ben ik super trots op hem en zo onbeschrijfelijk blij dat we een tuigje hebben!!!”

Ongewoon gewoon

Ons kind heeft soms iets nodig wat voor een ander ongewoon is maar voor ons inmiddels gewoon geworden is. Ik heb geleerd dat wanneer je zo gewoon mogelijk doet over het ongewone, anderen het ongewone ook gewoon gaan vinden!

Inmiddels weten wij uit ervaring dat het belangrijk is dat een tuigje goed past, comfortabel zit en een handige looplijn heeft. Een verstelbaar tuigje gaat niet alleen langer mee, maar is ook handig wanneer je hem zowel binnen als buiten gebruikt. Een winterjas of t-shirt maakt veel verschil!

 

Boekentip:

 

Een kind aan een tuigje: zou jij dat doen?

Zoveel mensen, zoveel wensen en zoveel verschillende meningen. Natuurlijk ben ik heel benieuwd naar jou mening! Zou jij een tuigje gebruiken voor je kind? Ik lees het graag in je reactie! Wil je meer lezen over onze belevenissen met ons blij bijtje Gideon? Kijk dan op de website waarop ik een blog schrijf over hem.

 

Deel je dit bericht ook om mee te werken aan meer begrip voor autisme?

 

KOEKIE AUTISME POSTER EN UITDEELKAARTEN VOOR OP SCHOOL, THUIS, SPORTVERENIGING OF OM UIT TE DELEN AAN FAMILIE OF VRIENDEN. 

 

WhatsApp Coaching voor persoonlijke vragen!

Heb je na het lezen van de informatie op de website nog een persoonlijke vraag? Ik (Jonneke Koekhoven) maak graag tijd om samen dieper in te gaan op een situatie. Kijk voor meer informatie op de pagina over WhatsApp Coaching!

KOEKIE Autisme BegeleidingJe kind aan een tuigje, zou jij dat doen?!

21 comments

Join the conversation
  • Patricia - 30 juli 2019 reply

    Hoi hoi
    Zou ik ook iets mogen vragen.
    Wij zouden graag voor onze dochter van 6 een flinke mup een tuigje willen maar vinden er geen die haar past.

  • Marieke - 9 januari 2019 reply

    Onze zoon Lars van nu 10 heeft tot hij 5 was afgewisseld in de wagen gezeten of met een tuigje gelopen. Tot hij 3 was zat hij constant in de wagen omdat van alle omgevingsgeluiden schrok. En als hij schrok rende hij juist op het gevaar af i.p.v er weg van (b.v blaffende honden, toeterende auto,s enz). Een kennis van ons kwam toen vanuit Engeland met een geweldig mooi tuigje van een soort knuffelauto die om zijn rug ging met een koord eraan. Omdat niemand wist wat het was zag het er wat minder zielig uit blijkbaar want mensen vroegen meer naar wat het was dan te zeggen dat het zielig was. Het heeft ons door een zeer moeilijke periode geholpen en nu draagt hij alleen nog maar af en toe gehoordbescherming. Ik zeg zekker ja tegen een tuigje! Omdat het voor zowel de opbouw van zelfstandigheid als de veiligheid geweldig is.

  • Eli Kuijper - 19 februari 2018 reply

    Ik heb voor mijn zoon bij uitjes in de dierentuin of als ik in de rij moest staan een tuigje gebruikt omdat hij steeds wegliep en oostindisch doof was. Verder geen beperkingen😁. Alleen commentaar gehad van mensen zonder kinderen. Hij is nu 20.

  • Andrea - 21 juni 2017 reply

    Heel herkenbaar je verhaal! Ik heb net ook een tuigje besteld in de ‘aap’ vorm voor onze dochter. Ook een polstuigje kunnen vinden en besteld. Tot wat voor leeftijd past ongeveer het goldbug tuigje? Ze is bijna 3.

    Marjan van der Velde - 26 juni 2017 reply

    Wij hebben de schildpad van goldbug! Hierbij staat dat hij geschikt is voor kinderen vanaf 18 maanden tot ongeveer 4 jaar. (borstomvang 60cm) Gideon is 102cm lang 17 kg en ruim 4.5 jaar. Hij past nog prima in dit tuigje! Als hij zijn t shirt aan heeft dan hebben we hem zelfs helemaal op zijn strakst gezet en is er dus nog ruimte om te groeien. Ik weet natuurlijk niet of de andere uitvoeringen verschillen in “maat” hebben. Veel succes!

  • Cora Lahey - 9 juni 2017 reply

    Niets mis mee om een tuigje te gebruiken. Heb het vroeger ook voor mijn zoon gebruikt omdat hij zo snel was en hij niet aan de hand wilde lopen. Toen zijn zoon was geboren ben ik gaan oppassen. Zodra hij kon lopen wilde hij ook rennen. Daar ik niet meer zo goed ter been ben heb ik voor hem ook een tuigje gebruikt. Eigenlijk was het een dunne hondenriem. Hij vond het zelf wel leuk want hij kon lekker lopen. Eenmaal kreeg ik een opmerking over de hondenriem Maar na uitleg vond deze heer het een goede oplossing. Veel plezier met het tuigje. Heel handig.

    Marjan van der Velde - 15 juni 2017 reply

    Dank je voor je leuke reactie! Geniet van de momenten met je kleinzoon!!

  • Claudia - 7 juni 2017 reply

    Jouw verhaal lijkt precies op mijn verhaal. Ook wij hebben een tuigje gebruikt. Mensen vinden dat ze alle recht hebben om de vreselijkste opmerkingen te maken. Het is wel gewoon om een hond aan een riem te doen zodat hij niet onder een auto loopt, maar je kind niet? Dat heb ik nooit begrepen. Tegenwoordig gebruiken we nog steeds de buggy en we maken tijdens het lopen nu gebruik van een ‘polsketting’.

    Marjan van der Velde - 9 juni 2017 reply

    Bedankt voor je reactie! Het voelt fijn dat er veel herkenning is!

  • Marita - 6 juni 2017 reply

    Ik heb een tweeling van bijna 16 en zij hebben aan een tuigje gelopen. Wat een uitvinding! Probeer maar eens een km te lopen terwijl je krom loopt omdat ze anders niet bij je handen kunnen 😉

    Marjan van der Velde - 7 juni 2017 reply

    Bedankt voor je leuke reactie! Ik kan me goed voorstellen dat een tuigje voor jou ook een uitkomst was!!

  • Trudi Smit - 6 juni 2017 reply

    Onze jongste (inmiddels 22 jaar oud pddnos) wilde de wereld ontdekken maar een hand geven ging een stap te ver, dus ook hij kreeg een tuigje aan . We hebben er veel plezier van gehad enja je krijgt soms nare opmerkingen zoals “mama dat jongetje lijkt wel een hondje, hij heeft een riem om”. We hebben er maar om gelachen

    Marjan van der Velde - 6 juni 2017 reply

    Bedankt voor je leuke reactie! Fijn dat jullie ook veel aan een tuigje gehad hebben en om de nare opmerkingen konden lachen!

  • Penny de Haan - 6 juni 2017 reply

    Wij hadden een elastisch polsbandje, broodnodig voor zijn veiligheid. Maar ook voor die van zijn broertje. Hoevaak ik voor dat polsbandje, de kinderwagen met broertje erin en al, niet heb moeten verlaten. Om mijn andere ventje weer te vangen.

    Marjan van der Velde - 6 juni 2017 reply

    Dank je wel voor je persoonlijke reactie! O wat moet dat een enerverende periode geweest zijn! Fijn dat je toen de oplossing in een polsbandje gevonden hebt!

  • Anke - 3 juni 2017 reply

    N hele goede oplossing voor een kind dat niet aan de hand wil lopen. Het voorkomt n hoop stress bij het kind en de ouder.
    Mijn dochter, nu 47 jaar hield ik ook bij me aan een tuigje. Die werd ook helemaal euforisch als ze buiten kwam. Toen hadden ze nog geen aparte modellen ze liep aan het tuigje van haar eetstoel.

    Marjan van der Velde - 6 juni 2017 reply

    Dank je wel voor je leuke reactie! Wat goed dat jullie toen de oplossing bedacht hebben om het tuigje van de eetstoel te gebruiken, super! en je hebt helemaal gelijk: het scheelt enorm veel stress!

  • naduahdecoster - 3 juni 2017 reply

    Ik heb zelf autisme en mijn dochter ook. Mijn dochter kende als ze klein was ook geen gevaar. Ze liep ook voortdurend weg, wilde alles gaan bekijken en onderzoeken en bracht zichzelf daardoor voortdurend in gevaar. Een handje geven wilde ze niet want dat deed pijn riep ze dan. Een tuigje dus…en het was de beste oplossing die er was voor ons! Ze was er direct tevreden mee en ik kon haar zo behoeden voor alle gevaar.

    Marjan van der Velde - 6 juni 2017 reply

    Dank je wel voor je persoonlijke reactie! Wat fijn dat je dochter zo tevreden was met het tuigje en dat dit voor jullie zo’n goede oplossing is geweest!

  • Desiree van Os - 2 juni 2017 reply

    Ik heb zelf 2 kinderen die inmiddels 29 en 27 zijn. Beide hebben geen beperkingen maar toen ze klein waren hebben ze ook aan een tuigje gelopen. Hebben ze lekker de de vrijheid terwijl jezelf rust hebt omdat je ongemerkt de controle houd over je kind.
    Ik zie niet in waarom dit verkeerd zou zijn. Belangrijkste is de veiligheid van je kind en als je een kind hebt wat totaal geen besef van gevaar e.d. heeft dan is het maar wat handig. Negatieve reacties moet je gewoon naast je neer leggen hoor. Het is jou kind en jij bepaald wat goed voor hem is.
    Wel stoer dat ze de tuigjes tegenwoordig zo leuk hebben gemaakt, dat was in mijn tijd niet.
    Groeten Desiree

    Marjan van der Velde - 6 juni 2017 reply

    Dank je wel voor je leuke en positieve reactie! Ik ben ook erg blij dat ze tegenwoordig erg leuke tuigjes hebben!

Join the conversation

* Checkbox GDPR is verplicht

*

Ik ga akkoord met het privacybeleid van KOEKIE Autisme Begeleiding