Iets vertellen met autisme kan soms behoorlijk lastig zijn. Het kan ervoor zorgen dat je je onbegrepen voelt. Daisy legt uit waardoor dat komt en geeft hele mooie tips voor omstanders om te kunnen helpen.

‘Ook grapjes vind ik lastig. Ik begrijp vaak grapjes van anderen niet, dat kan heel verwarrend zijn. Maar ook denken mensen wel eens dat ik een grapje maak, terwijl dit niet zo is. Het is voor mij altijd erg vervelend als mensen om mij lachen, terwijl ik gewoon wat wil vertellen.’

Wie is Daisy?

Ik zal mij even voorstellen: ik ben Daisy, ben 19 jaar en ik heb autisme. Dit weet ik sinds mijn 17^de. Ik woon thuis bij mijn moeder en mijn twee zusjes, van 16 en 12 jaar. Mijn ouders zijn sinds kort gescheiden. Ik wil graag mijn ervaring met autisme en iets vertellen delen. Dit is iets dat regelmatig fout gaat en daarom hoop ik anderen hiermee te kunnen helpen. Het blog gaat over iets vertellen met autisme.

Onbegrepen voelen

Ik heb best laat de diagnose gekregen, daardoor heb ik mij vaak onbegrepen gevoeld. Maar ook toen ik de diagnose had, voelde ik mij nog vaak onbegrepen door anderen. Daarom wil ik graag mijn ervaring delen. Ik merk dat mensen mij niet goed begrijpen als ik iets wil vertellen. Als ik dingen probeer uit te leggen, begrijpen mensen niet wat ik bedoel. Ook begrijp ik anderen soms niet goed, dat kan soms best eenzaam voelen.

Waarom is iets vertellen moeilijk?

Iets vertellen en uitleggen kan erg lastig zijn met autisme, dit kan veel verschillende redenen hebben. De ene springt van de hak op de tak en de ander zegt juist bijna niks. Dan is het lastig voor omstanders om degene te begrijpen. Het kan voor omstanders lastig zijn om iemand graag te willen begrijpen, maar niet kunnen begrijpen. Voor iemand met autisme is dit ook niet fijn. Ook vinden kinderen met autisme het niet altijd nodig om te praten, ze zien er het nut niet van in. Er zijn kinderen die alleen maar over één onderwerp kunnen / willen vertellen. Anderen willen hier dan niet altijd naar luisteren.

Gedachtes en gevoelens verwoorden

Soms kan ik dingen niet zo goed verwoorden in een gesprek, dit kan voor veel frustratie zorgen. Ik wil wel iets zeggen, maar weet dan niet zo goed hoe. Ik kan de woorden er niet voor vinden. Vaak weet ik in mijn hoofd heel erg goed wat ik vertellen wil, maar om het dan om te zetten in woorden is lastig. Door te schrijven kan ik mijn gedachten kwijt en dat is fijn.

Als ik iets probeer uit te leggen aan iemand en diegene is ongeduldig loopt dat vaak niet goed af en kan ik niet zeggen wat ik wil. Het gevolg daarvan is dat het in mijn hoofd blijft en ik daardoor onrustig word. Vaak als het over gevoel gaat vind ik het erg lastig om mijn gedachtes te verwoorden. Dat is ook iets dat ik echt moet vertellen en anderen niet altijd aan mij kunnen zien. Ook grapjes vind ik lastig. Ik begrijp vaak grapjes van anderen niet, dat kan heel verwarrend zijn. Maar ook denken mensen wel eens dat ik een grapje maak, terwijl dit niet zo is.

Het is voor mij altijd erg vervelend als mensen om mij lachen, terwijl ik gewoon wat wil vertellen. Achteraf is het voor die ander ook helemaal niet fijn als ze erachter komen dat ik geen grapje maakte.

Tijd nodig

Gelukkig zijn er ook mensen die mij wel goed begrijpen en ik diegene ook. Dit zijn vaak de mensen die mij goed kennen en ook graag willen begrijpen. Toch word ik nog vaak niet begrepen in de dagelijkse omgang met anderen. Hierbij kan je denken aan de thuissituatie. Ik heb ook nog twee zusjes die ook de aandacht verdienen en natuurlijk krijgen. Daardoor is er minder tijd om echt even te praten. Als ik snel iets ‘moet’ vertellen, kan ik dat niet goed.

Vriendschap

Maar ook op school met klasgenoten ervaar ik dit. In het begin kan ik vaak wel een gesprekje aangaan met een klasgenoot. Als er een vriendschap ontstaat vind ik dat ook lastig. Als ik iemand ontmoet weet ik vaak wel waar ik over moet praten. Ik kan veel dingen aan diegene vragen, zoals de naam, leeftijd, waar diegene woont, etc. Deze vragen kan ik voorbereiden waardoor het makkelijker wordt om te praten.

Als ik iemand langer ken is dat lastiger. Ik weet dan soms niet zo goed waar ik het over moet hebben met iemand, omdat mijn interesses vaak anders zijn. Natuurlijk doe ik zelf ook erg mijn best om ervoor te zorgen dat anderen mij begrijpen en hoe vaker ik het oefen, hoe beter het gaat. Toch ben ik dan deels afhankelijk van of de ander mij accepteert en hoe diegene met mij om kan gaan.

Boekentip:

Tips voor omstanders om mensen met autisme beter te begrijpen

• Toon inlevingsvermogen: Probeer je in te leven in het kind. Bedenk hoe het is als je iets wil vertellen, maar de woorden er niet voor kan vinden. Bedenk dat het voor het kind ook niet fijn is als diegene iets wil vertellen, maar het niet lukt. Het is niet zo dat het kind het niet wil, maar dat het niet lukt.
• Blijf rustig: Het heeft geen zin om heel snel te willen praten. Ook harder vragen wat diegene wil vertellen heeft geen zin. Dit is vaak een automatische reactie, maar het zal alleen maar tegenwerken. Hard geluid komt niet altijd beter aan, soms is het ook de reden om helemaal niks meer te zeggen.
• Heb geduld: Het is heel belangrijk om veel geduld te hebben. Praat niet door iemand heen, ook al duurt het soms lang voordat iemand iets zegt. In het hoofd kan er soms van alles omgaan dat voor omstanders niet te zien is.
• Stel vragen: Soms is het lastig om zelf iets te vertellen. In dat geval kan het heel handig zijn om vragen te stellen. Het is dan belangrijk dat je concrete vragen stelt. Vragen beantwoorden is in sommige gevallen makkelijker dan zelf een heel verhaal te vertellen.
• Laat je kind het opschrijven / tekenen: Voor sommige kinderen is het makkelijker om iets op te schrijven wat ze willen zeggen. Maar ook een tekening maken over wat er in het hoofd gebeurt kan helpen. Je zou ook aan de hand van de tekening een gesprek kunnen beginnen.
• Het is niet erg als je kind er niet uit komt: Laat merken dat het niet erg is als een kind even niet weet hoe hij of zij iets moet zeggen. Soms komt het er op een later moment alsnog uit. Als het echt niet lukt, kan dat voor veel frustratie zorgen. In dat geval kan het handig zijn om het even te laten rusten en er op een ander moment over te beginnen.
• Wees vrij in oogcontact: Dwing je kind niet om oogcontact te maken. Het is soms makkelijker om dingen te zeggen zonder oogcontact te maken, dan hoef je je alleen nog maar te focussen op hetgeen dat je wil zeggen.

Lezersvraag: Hoe zorg jij ervoor dat jouw kind makkelijker kan vertellen? En wist je dat we bij KOEKIE ook een online cursus hebben over autisme bij meisjes? Op deze pagina kun je er alles over lezen! Wil je informatie ontvangen over de cursus? Meld je dan hieronder aan!

WhatsApp Coaching voor persoonlijke vragen!

Heb je na het lezen van de informatie op de website nog een persoonlijke vraag? Ik (Jonneke Koekhoven) maak graag tijd om samen dieper in te gaan op een situatie. Maak hier direct een afspraak. Kijk voor meer informatie op de pagina over WhatsApp Coaching!