Moeder Inge (31) heeft ADHD en een angststoornis vanaf haar 26e. Haar zoontje Alex is 5 en heeft ADHD en autisme (diagnose sinds hij 3,5 jaar was). Han (27) is de biologische vader van Alex met ASS (niet gediagnosticeerd) en Inge en Han zijn gescheiden toen zij zwanger was. Inge is inmiddels getrouwd met Peter (31). Inge vertelt in dit blog over het opvoeden van een kind met autisme als gescheiden ouders.

‘Voor zijn biologische vader was de diagnose echt een schok. Hij heeft het ook heel lang ontkend. Autisme bestaat niet volgens hem en zijn familie’.

Hoe ziet een typische ochtend bij jullie eruit?

Wanneer ik om half 7 opsta, wordt zoonlief gewekt. Deze blijft nog even wakker worden terwijl ik me aankleed en mijn ding doe in de badkamer. Zo gauw als ik aangekleed ben gaat Alex naar beneden in zijn pyjama en kruipt achter de tv. Ik neem de kleren van Alex mee naar beneden en ga ontbijt maken en koffiezetten. Papa Peter komt rond kwart over 7 naar beneden. Dan heeft Alex inmiddels gegeten en is aangekleed. Alex wordt om half 8 door de taxi opgehaald. Papa Peter is dan al naar zijn werk, ik vertrek als Alex is opgehaald.

Als wij als gezin strikt deze routine volgen gaat dit echt super. Het avondeten is altijd wel een ‘gedoe’. Op de dagen dat Alex in de middag naar de buitenschoolse opvang is geweest mag hij aan tafel boterhammen eten, op de andere dagen moet hij minimaal 2 happen van het eten proeven.

Hoe was het voor jullie om de diagnose te krijgen voor Alex?

Voor mij en mijn man Peter kwam het niet als een verrassing, eerder als een opluchting. Dat wat we al lang riepen werd eindelijk erkend en er kwam hulp.

Voor Han, Alex zijn biologische vader, was het echt een schok. Hij heeft het ook heel lang ontkend. Autisme bestaat niet volgens hem en zijn familie (daarom is hij zelf ook nooit getest terwijl hij het net zo goed heeft).

Hebben jullie hulp voor Alex en zo ja, hoe gaat dat?

Ik werk in het voortgezet speciaal onderwijs dus ik had al veel handvatten. Doordat het medisch kinderdagverblijf en de gezinsbegeleiding zijn ingezet door de integrale vroeghulp is er voor Alex veel meer rust gekomen in zijn wereld. Hij heeft nu geen overprikkeling meer op het kinderdagverblijf met 20 kinderen.

We hebben ervan geleerd dat we ons leven niet hoeven te leiden hoe anderen het willen. Voor het oog van het kerkvolk moet je veel meer dan goed is voor je kind. We hebben echt leren luisteren naar de signalen van Alex.

Hoe reageert jullie omgeving op Alex?

Mijn (schoon)familie herkent het soms wel en soms niet. Er wordt wel veel rekening mee gehouden. Zoals gezegd, de familie van de biologische vader van Alex erkent het autisme niet, dus daar wordt ook geen rekening mee gehouden. Op school (speciaal onderwijs) is het heel fijn voor Alex.

Onbekenden snappen er niets van. Alex is zo groot als een 7-jarige maar daar gedraagt hij zich (uiteraard) niet naar. Dus daar is veel onbegrip. Sommige mensen vragen wel eens waarom we bepaalde dingen op een bepaalde manier doen. Maar wij zitten met de uitbarstingen als we niet naar Alex luisteren.

Boekentip:

Waar geniet je van bij je kind en wat is de grootste uitdaging?

Het avondeten is de grootste uitdaging. Ik geniet het meest van spelletjes spelen samen, Alex heeft ontzettend goed technisch inzicht en hij kan echt heel goed dingen bouwen. Daar kan hij zich heel goed mee vermaken.

Wat merkt Alex zelf van de scheiding?

Wij zijn gescheiden toen ik 30 weken zwanger was; hij wilde toen geen vader meer worden. Gelukkig voor Alex is dat nu bijgedraaid en sinds 3 jaar ziet Alex zijn biologische vader elke week. Sinds begin dit jaar hebben we, met dank aan de mediator, duidelijk dezelfde regels opgesteld. Sindsdien gaat het veel beter. We merken wel aan Alex dat de regels bij Han een stuk minder consequent worden nageleefd, maar het gaat al veel beter dan toen er bij hem nog geen regels waren. Het was toen voor Alex echt een feest (ik gil en ik krijg wat ik wil) en vervolgens was het thuis drama (o nee, dit mag allemaal niet).

Alex kan inmiddels goed scheiden welke spullen waar horen. Soms zoekt hij thuis iets wat bij Han blijkt te liggen, dan is hij niet teleurgesteld maar juist “O oké, dan heb ik pech”.

Hoe communiceren jullie als ouders met elkaar over Alex?

Ik ben echt mega trots op het feit dat het Alex allemaal lukt om dit te bolwerken. Het scheelt natuurlijk dat hij niet beter weet, hij is opgegroeid met deze regeling en deze situatie. Han en ik communiceren per app over belangrijke dingen zodat het voor beide zwart op wit staat.

Hoe gaan jullie om met de nieuwe partner(s)?

We hebben beide een nieuwe partner. Ik ben hertrouwd en Alex ziet mijn nieuwe man echt als papa. Hij noemt hem ook papa en het zijn echt twee handen op 1 buik. Han heeft een nieuwe vriendin, deze is echt heel goed voor Alex en erg zorgzaam. Op de dagen dat Alex het nodig heeft wanneer hij bij Han is, merk ik als moeder ook dat zij -gelukkig- inspringt.