kids-1387118_1920.jpg

Heeft mijn kind autisme?

Een moeder vertelt over haar dochter Mirthe van 9 jaar. Er is nog geen autisme diagnose, maar haar mamagevoel zegt dat het het zo is. Lees mee met haar verhaal in dit blog ‘Heeft mijn kind autisme?’

‘Het gaat om onze dochter Mirthe van 9. Er is dus nog geen autisme gediagnosticeerd maar mijn mama gevoel zegt dat het zo is en na het lezen van jouw blogjes ben ik er alleen maar nog zekerder van. Ik weet gewoon niet zo goed waar ik moet beginnen met m’n verhaal. Zucht! Nou goed…’

Mirthe is na een vlotte bevalling zonder complicaties geboren. Ze heeft een zus van 2 jaar ouder en toen ze 17 maanden was kreeg ze er een zusje bij. Omdat ik dus een baby erbij kreeg toen Mirthe 17 maanden was en haar grote zus 3,5 jaar had ik het best wel druk met zorgen en heb ik haar niet altijd alle aandacht kunnen geven. Ik weet dus niet zo heel goed of er toen al opvallende dingen waren. Maar ik weet wel dat ik toen niet het vermoeden had van autisme.

 

Wat opviel

Wel dat onze Mirthe een pittige tante was met gekke voorkeuren. Zo speelde ze heel graag met viezigheid. Modder, zand en water, maïzena met water mengen, klei en toen ze nog een dreumes was heeft ze wel een eens na het slapen een vieze luier open gekregen. Ja.. dat waren de minder leuke dingen. Maar de behoefte om dus te kliederen en vies te doen en graag willen voelen was er al heel vroeg. Voor mij was dat gewoon Mirthe. En dat is altijd zo geweest.

Maar toen ging ze naar groep 1. Er werd mij al direct verteld dat het opvallend was dat Mirthe nog geen kleuren en vormen kon en ik vond dat helemaal niet zo raar. Ja.. ik was daar niet echt mee bezig geweest met nog een oudere zus en een jongere zus, dat geef ik toe. Maar ze was net 4, leren mag toch op school? Wel vonden ze het bijzonder opvallend dat ze als eerste kleuter het lef heeft gehad (en het inzicht) om de speeltijd van de klok terug te draaien zodat er meer speeltijd was. Dat was toch wel erg apart. Stiekem was ik heel trots op Mirthe. Ha.. geen kleuren en vormen maar wel zo bijdehand om die klok terug te draaien!

 

Overgestapt naar andere school

Haar oudere zus liep een beetje vast op de school waar ze toen op zaten en dus zijn we overgestapt naar een andere school. Daar ging Mirthe naar groep 2.

In groep 2 begonnen ze de dag met een kleurplaatje of een knutselwerkje. Dit deed ze zo snel mogelijk krassen en plakken, er was geen behoefte om dit netjes te doen. Zodat ze maar kon gaan spelen. Het maakte niet zo heel veel uit wat, maar dat verplichte activiteitje vond ze niks. De juf had dat heel snel door. Gek genoeg hield ze wel heel veel van knutselen en dus liet deze juf Mirthe zo’n beetje de hele dag verjaardag kroontjes maken. Iedere dag feest, iedere dag een nieuwe verjaardagshoed. Ik had een heel blij kind.

 

Montessori

Mirthe is altijd vrolijk geweest, er was geen dag dat ze niet had gelachen. Overal zag ze het positieve van in echt iedere foto staat ze lachend op en ondeugend. Maar altijd leuk ondeugend. Nooit gemeen of stout. Maar ook op die school ging het mis met de oudste, en vonden we eigenlijk dat Mirthe wel lekker aan d’r lot werd over gelaten op die manier. “Knutsel jij maar wat hoedjes”. Dus zijn ze over gegaan naar een Montessori school.

Daar begon Mirthe in groep 3. Al vrij direct viel de juf haar taalontwikkeling op. Dit wist ik al. Mirthe nam dingen soms te letterlijk. Niet altijd, maar soms keek ze mij echt aan en snapte dan gewoon niet dat het niet letterlijk was wat ik zei. Een voorbeeldje, ze was 3,5 en hoorde het luchtalarm af gaan. Toen vroeg ze: “Mama wat is dat wat ik hoor?” En ik zei dat het het lucht alarm was. Vervolgens keek ze vol interesse naar buiten naar de lucht en zei toen: “Ooohhh ja ik zie het!”

Ze verdraaide soms woorden. De meest recente die ik nog weet is verloemster in plaats van verlengsnoer. Het was de juf dus opgevallen dat ze qua taal niet helemaal volgens het plan ontwikkelde. En zo kwamen we bij logopedie terecht.

 

Logopedie

De overgang naar andere scholen ging haar trouwens bijzonder goed af. Nooit gehuild,  geen moeite mee gehad dat deed ze gewoon. En omdat het zo goed ging dacht ik nog niet aan autisme. Niemand trouwens… het was zo’n vrolijke leuke meid. Maar de logopedist kwam er na drie afspraken al achter dat Mirthe zeker geen taalontwikkelingsstoornis had, of achterstand. Ze lag eerder vol op haar taalontwikkeling. Maar waar die woordversprekingen wel vandaan kwamen? Geen idee! Ze adviseerde ons ergotherapie te doen want ze had wel door dat er iets speelde maar ze wist het niet. En zo kwamen we bij ergotherapie.

 

Ergotherapie

Na een aantal keer daar geweest te zijn, wat Mirthe overigens niet heel erg leuk vond om te doen, kwam ze tot de conclusie dat Mirthe een prikkelverwerkingsstoornis had en wat jonger was in haar doen en laten. Dat laatste wisten we al. Ze wilde spelen, ze wilde helemaal niet aan die tafel zitten en leren. Gewoon spelen en kleuteren en leuke dingen doen. Ze was dan ook een hele vroege leerling (ze is van augustus) en dus dacht ik dat dat best wel logisch was. Ze was net 6 in groep 3. En die prikkelverwerking.. oke.. daar moesten we dan mee aan de slag. Maar hoe?! Dat wist eigenlijk niemand echt.

 

Van vrolijk en blij naar ‘alles is stom’

Inmiddels zat Mirthe in groep 4. Ze kwam niet mee in de klas, ze begon spulletjes te pikken van klasgenootjes, ze lachte nauwelijks nog, school was stom, de juf was stom, er was echt niks leuk. Ik zag mijn vrolijke meisje niet meer terug. Ze leek zelfs depressief en ik was echt heel bang dat als ik niet zou ingrijpen dat ze dan zichzelf iets aan zou doen op latere leeftijd.

Ik heb toen halverwege groep 4 geëist dat ze teruggezet werd in groep 3. Want groep 4 was te veel, het lukte haar niet mee te komen in de klas, ze maakte al haar werk fout. Ze had geen aansluiting en bijna dagelijks lag ze in de clinch met andere kinderen. Ze deed ze pijn. Ook moest ze om de haverklap “plassen”. Volgens de juf om weg te lopen van haar werk, achteraf denk ik dat het puur was om tot rust te komen.

Diezelfde week nog werd ze teruggezet in groep 3. Mirthe huilt echt nooit, maar toen ik haar vertelde dat ze terug mocht naar groep 3 kwamen er tranen van opluchting. Ze was zo blij! Ze zit in een combinatie klas en groep 3 lukte haar wel. Want dat kreeg ze al mee en dat snapte ze wel. Tegelijk met het terugplaatsen heb ik gezegd dat er iets moest veranderen.

 

Intelligentie-onderzoek

En zo kwamen we op een intelligentie onderzoek. Dat zou namelijk een heleboel kunnen uitsluiten. Ook bijvoorbeeld waarom haar spelling niet met haar mee ontwikkelt. Ik heb altijd gedacht dat Mirthe gewoon niet zo slim was dat het daarom niet lukte. Niks mis mee.. Mirthe had gewoon een iets lager IQ. Dat verklaarde namelijk het niet op woorden kunnen komen, verdraaide zinnen of gekke zelfverzonnen woorden. Het was zo logisch voor mij.

Maar toen kwam het onderzoek van bureau POP. En ik zat er compleet naast! Mirthe bleek een hoog IQ te hebben van 121. Verbaal lager dan performaal, maar geen grote kloof. En een aantal executieve functies waaronder het werkgeheugen die niet helemaal meewerkten.

 

Zo vergist…

Je kan je misschien wel voorstellen hoe rot ik me voelde, dat ik me zo vergist heb in mijn eigen kind. Waar ik haar eigenlijk nooit echt vrijheid durfde te geven want Mirthe deed inmiddels heel vreemde dingen met buitenspelen. Zomaar een fiets in de sloot gooien, of een keer kwam ze helemaal paars thuis had ze een emmer latex met het grofvuil vandaan getrokken.

Ze kon geen boodschapje halen als ik geen plaatjes liet zien en zeker niet meer dan 2 of 3 dingen want ze onthield het niet of nam dan bijv. twee preien mee en 1 paprika in plaats van andersom. Dus dat deden we altijd stap voor stap met plaatjes, eerst zelf opschrijven dan schreef ik het op omdat haar handschrift niet te lezen was en dan liet ik plaatjes zien.

En dat ging goed. Maar max 3 dingen dus. En waar we altijd vonden dat ze onhandig was en klungelig (Mirthe, dat is een olifant in een porseleinen kast), gaf ik haar nu wat meer ruimte.

 

Maar al gauw kwamen we erachter dat dat ook niet werkte. Het was heel fijn om nu te weten dat ze een hoog IQ heeft en dat de meeste problemen kwamen door ef’s maar hoe we nu verder moesten wist niemand. Omdat we in groep 3 zo gehamerd waren op haar taal heeft ze hiaten opgelopen in rekenen. Dus school ging direct een groot rekenonderzoek doen om de hiaten op te sporen en inmiddels zat ze weer in groep 4 en waren we hier dus hard mee bezig.

Ook kreeg ze in groep 5 remedial teaching voor haar werkgeheugen. Voor begrijpend lezen en spelling heeft ze het inmiddels ook gehad. Ze heeft 14 maanden reken ontwikkeling gemaakt in de afgelopen 6 maanden, 9 maanden begrijpend lezen en 3 maanden spelling. Daardoor denken ze nu aan dyslexie en willen ze het onderzoek gaan inzetten.

 

Eerste vermoeden van autisme

Maar in groep 4 vermoedde de juf voor het eerst autisme en inmiddels was ik daar ook al mee bezig. Maarja, POP had gezegd dat dat echt niet het geval was.. maar zijn meisjes niet lastig te diagnosticeren? En kan Mirthe niet goed aan de verwachtingen voldoen vanwege haar hoge IQ? Waardoor het misschien nog lastiger is?

KOEKIE Autisme Poster en uitdeel kaarten voor meer kennis en begrip voor autisme! Om op te hangen op scholen, thuis, bij verenigingen, in wachtkamers of uit te delen aan vrienden en familie

Klik hier voor meer info!

 

Waarom gaat het bijna iedere pauze mis en doet ze regelmatig kinderen pijn? Waarom vindt ze geen aansluiting in de klas bij klasgenootjes?

Ze wil hooguit met 1 iemand spelen maar zeker niet in een groep. Ook zit ze apart, want werken in een groepje kan niet. Ze neuriet tijdens het maken van werk bijvoorbeeld en als een groepsgenootje dan vraagt of ze wil stoppen dan zegt ze “ik doe niks”. Ze hoort het van zichzelf namelijk niet. Is er ruzie geweest dan heeft ze dat nooit zelf veroorzaakt, zegt ze. Ze gelooft heilig in haar eigen waarheid en blijft daar ook echt bij.

Het is niet eens liegen het is echt haar waarheid. Al zegt de hele klas dat het niet zo is.. dan wordt ze echt heel boos, sluit zich volledig af, kan niet meer gewoon communiceren of normaal reageren. Dan is ze heel boos verdrietig en keert naar binnen zeg maar.

Ehm.. jeetje.. ze pikt. Ze is erg materialistisch ingesteld. Ze moest in welke winkel dan ook iets hebben of kopen. Als ze het niet krijgt is ze teleurgesteld, tot bijna verdrietig aan toe.

 

Ik weet het zeker

Ik weet gewoon echt zeker dat ze wel autisme heeft maar de ib-er, met autisme achtergrond vindt dat het helemaal niet opvallend aanwezig is. Dat kan hoor, dat het niet zo is.. zelf noemde ik het milde autisme, maar de blogs op deze site.. dat is mijn Mirthe. Dat gaat over mijn kind. Ik lees gewoon over mijn dochter hoe het in haar brein werkt.

Ze komt nog steeds niet lekker mee in de klas op werk niveau en nu overwegen ze haar een jaar over te laten doen maar ik denk dat dat Mirthe niet ten goede komt. Ze is zo onzeker.. “Waarom moet alleen ik naar therapie?” “Waarom heb alleen ik autisme?” Met een grote zus van 11 en een jongere zus van 8 en een broertje van 3. Ze is de enige in het gezin die dingen moet. Nu ook met de dyslexie.

Het maakt niet uit of ze het heeft voor haar zelf, maar ik mag er niet over praten met niemand niet en ze zou het vreselijk vinden als ze uit de klas geroepen wordt om met de dyslexie juf mee te moeten. Dat vindt ze erger dan het wel of geen dyslexie hebben. En een jaar over doen? “Ben ik dan echt zo verkeerd?” “Doe ik het dan echt niet goed?” Ze heeft wel eens geroepen dat ze wil leren gewoon zoals hoe zij het wil, net als alle kinderen. Ze wil helemaal niet met de speciale juf mee. Waarom mag het niet gewoon op mijn manier mama?

Gisteren heb ik het rapport gesprek gehad en ik ben vanaf dat moment alleen maar aan het piekeren en peinzen, ik weet gewoon even niet meer wat ik moet doen.

 

Hoe kom ik erachter?

Hoe kom ik erachter of ze autisme heeft? En is dat echt noodzakelijk om te weten? Er is nog helemaal niet gekeken naar haar sociaal emotionele ontwikkeling maar ik wil heel graag weten hoe het daarmee staat en of ik haar daarin kan helpen. Ik heb zelf handvaten nodig om mijn dochter zo goed mogelijk te begeleiden en te helpen.

Het is helemaal niet zo dat ik op dit moment een probleemkind heb maar ik maak me tegelijk zorgen over de toekomst. Ze kan heel pittig zijn en ik wil problemen voor zijn door de juiste handvaten te krijgen. En ik wil haar helpen sociaal te ontwikkelen zodat ze niet meer in de problemen komt op het schoolplein. Ze zal waarschijnlijk nooit helemaal “gewoon” met kinderen kunnen spelen en dat geeft niet, maar hoe moet ik haar uitleggen dat het anders werkt? Moet ik dat überhaupt wel doen?

 

Boekentip: 

 

Wist je dat KOEKIE ook een online cursus heeft voor alle ouders van een kind met (een vermoeden van) autisme die stevig in hun schoenen willen staan om hun kind, het gezin en zichzelf het beste te geven? Wanneer je kind autisme heeft kan je wereld flink op zijn kop staan, zeker als je het net ontdekt. Naast alle zorgen en al het geregel voor je kind, wordt dat vaak vergeten of genegeerd en dat kan vervelende gevolgen hebben. In de online KOEKIE cursus Sterk staan als ouder van een kind met autisme gaan we naast veel informatie over autisme ook in op deze zelfzorg om te voorkomen dat je in een negatieve spiraal terecht komt. Want er komt veel op je af en het kost veel kracht om jezelf niet te verliezen. Je kunt deze cursus op elk gewenst moment starten. Heb je interesse in de cursus, maar wil je nog even wachten met aanmelden en betalen? Vul hieronder jouw gegevens in zodat we je op de hoogte kunnen houden! We sturen je dan elke week een mailtje met een bruikbare en inspirerende tip over autisme, begeleiding, zelfzorg, lotgenotencontact en nog veel meer!

Ja! Stuur mij een jaar lang elke week een bruikbare tip en houd me vrijblijvend op de hoogte over de cursus Sterk staan als ouder van een kind met autisme

dit veld niet invullen s.v.p.

 

WhatsApp Coaching voor persoonlijke vragen!

Heb je na het lezen van de informatie op de website nog een persoonlijke vraag? Ik (Jonneke Koekhoven) maak graag tijd om samen dieper in te gaan op een situatie. Kijk voor meer informatie op de pagina over WhatsApp Coaching!

KOEKIE Autisme BegeleidingHeeft mijn kind autisme?

1 comment

Join the conversation
  • Ingeborg - 13 juni 2019 reply

    Dat je dochter gevoelig is dat moge duidelijk zijn. Toch vind ik wat je omschrijft niet perse bij autisme passen. Mijn zoon van nu 8 is gediagnosticeerd, dus ik kan alleen vanuit eigen ervaring mijn mening geven en iedereen (met autisme) is anders. Misschien is het handig om het toch te laten onderzoeken om haar de juiste hulp te kunnen bieden.

Join the conversation

* Checkbox GDPR is verplicht

*

Ik ga akkoord met het privacybeleid van KOEKIE Autisme Begeleiding