Eten; voor velen zo gewoon, vanzelfsprekend, lekker, gezellig en gezond. Maar wat als je een eet – probleem hebt? Of… als je kind weigert te eten. Rita Maris schrijft een blogserie over haar zoontje die in een eetkliniek verblijft. Dit blog over chronisch ondervoed is onderdeel van een serie. Lees ook de Introductie, ‘Deel 1 Hoe het begon‘ en ‘Deel 2 naar de dokter‘.

“Uw zoon is chronisch ondervoed!” “WAT????” Perplex kijk ik de diëtiste aan. “Dat meen je niet?! Chronisch ondervoed omdat hij alleen boterhammen eet?”

Chronisch ondervoed

Ze zit vast te overdrijven… Door mijn hoofd flitsen de beelden die ik met regelmaat in de media langs zie komen. Beelden van zielige kindjes, met dikke buikjes en grote verdrietige oogjes, beelden van ondervoede kindjes in derde wereld landen. Díe kindjes zijn ondervoed! Niet mijn zoon! Het is bijna beledigend voor die lijdende kindjes om een jongen uit een welvarend westers land met zulke kindjes te vergelijken. Eerlijk gezegd geloofde ik er niks van…!

De uitleg die volgde en de bewijzen die waren verzameld door middel van bloedonderzoeken, eetdagboeken en computerberekeningen, overtuigde mij echter van het gelijk van de diëtiste. Die uitleg liet mij tevens  zien dat er een verschil is tussen chronisch ondervoed, waar sprake van was bij mijn zoon en de ernstige ondervoeding van die kindjes in derde wereld landen.

Mij werd uitgelegd dat kinderen die lange tijd te weinig of te eenzijdig aten, chronisch ondervoed konden raken. Mijn zoon was langdurig essentiële proteïnes, vitamines en mineralen tekort gekomen. Dan heb ik het niet over één a twee jaar… Die tien lange jaren dat mijn zoon al zo eenzijdig at, hadden er wel degelijk voor gezorgd dat het niet zo best gesteld was met zijn gezondheid. Dat verklaarde al zijn klachten dus!

Ik zal jullie eerst even meenemen naar het begin.

Kinderarts

Nadat wij de doorverwijzing voor het Wilhelmina Kinderziekenhuis van onze huisarts hadden gekregen (Lees ook deel 2) moesten wij nog drie maanden wachten totdat wij eindelijk aan de beurt waren. Eenmaal in het ziekenhuis, onder behandeling van de kinderarts, ging het balletje meteen aan het rollen. Nadat wij hadden uitgelegd hoe de eetproblemen van onze zoon waren ontstaan, (lees ook deel 1), hoe lang die eetproblemen al duurden, hoe dit inmiddels het sociale leven van onze zoon en zijn gezondheid steeds meer ging beïnvloeden, wilde de kinderarts beginnen met een algeheel lichamelijk onderzoek, om in kaart te brengen hoe hij er lichamelijk aan toe was.

Wat dit langdurige, eenzijdige eetpatroon, nu eigenlijk voor zijn lichaam betekende. Hij was mager en had ondergewicht, maar welk bloedbeeld zou er te zien zijn? Iets waar ik erg benieuwd naar was.

De eerste stap was dus een zeer uitgebreid bloedonderzoek. Ook moest zijn ontlasting worden onderzocht. Wij kregen tevens een doorverwijzing naar een diëtiste van het WKZ. Vol spanning wachtten wij de bloedonderzoeken af.

Bloeduitslagen

Toen de uitslag eindelijk bekend was en de kinderarts één voor één alle uitslagen met mij langsliep, uitleg gevend wat de normale waardes hoorden te zijn en wat de uitslag van mijn zoon was, was ik echt even in shock! Dit betekent dus chronisch ondervoed. Natuurlijk wist ik dat hij te weinig voedingstoffen binnenkreeg. Er zeurde doorlopend een stemmetje in mijn hoofd dat hij wéér te weinig op had die dag en dat er iets moest gebeuren.

Maar omdat ik werkelijk niet wist wat wij moesten doen om hier een verandering in te brengen, bracht ik dat stemmetje keer op keer weer tot zwijgen. Als wij allemaal ziek waren, was hij tenslotte de enige die niet ziek werd. We maakten er zelfs grappen over tegen elkaar. “Je kunt beter alleen brood eten, dan was je nu niet ziek geweest!”

Natuurlijk zag ik wel dat hij spierwit was en altijd moe en duizelig, maar ik maakte mijzelf wijs dat dat kwam omdat hij in de pubertijd kwam en dat er dan lichamelijk veel veranderde. Die krampen in zijn benen, die zware vermoeidheid en futloosheid, het zou allemaal vast vanzelf weer overgaan. We waren in het verleden al diverse keren bij huisarts en psychologen geweest en er werd altijd gezegd dat het vanzelf wel goed zou komen, wat konden wij nog meer doen? Wij zaten echt vast!

Bijvoeding

Uit de bloedonderzoeken bleek dat hij op bijna elk gebied een zeer ernstig tekort had. Er moest meteen begonnen worden met wekelijkse vitamine B12 injecties, een hoge dosering vitamine D, Calcium en staalpillen. De diëtiste zou verder onderzoek doen naar wat mijn zoon dagelijks binnenkreeg en wat hij daadwerkelijk per dag nodig had om gezond te kunnen zijn én blijven. Zo kwamen wij dus bij de diëtiste terecht.

Ik heb zojuist verteld wat onze zoon dagelijks eet. De diëtiste heeft dit ingevuld in een speciaal computerprogramma en die is bezig met een berekening. We krijgen zo te horen wat de dagelijkse behoeften van een twaalfjarige jongen zijn en krijgen te zien wat hij daar daadwerkelijk van binnenkrijgt.

Keurige rijtjes met getallen verschijnen. We lopen ze één voor één langs. Alle vitaminen worden benoemd en uit de berekeningen blijkt dat hij van alles wat hij dagelijks binnen zou moeten krijgen, maar hooguit 10% binnenkrijgt! En dit al tien lange jaren, dag in dag uit! Ook qua calorieën zit hij dagelijks op nog geen derde van wat hij binnen zou moeten krijgen om goed te kunnen groeien en ontwikkelen. De diëtiste besluit om  flesjes Nutridrink voor te schrijven. In deze flesjes zitten alle voedingstoffen die je dagelijks nodig hebt en veel calorieën.

Opluchting

Opnieuw wordt er een berekening gemaakt. Deze keer worden alle vitaminen die hij moet slikken en de flesjes Nutridrink meegenomen in de berekeningen. Een totaal andere uitkomst; als hij dit netjes inneemt zal hij dagelijks genoeg voedingstoffen binnenkrijgen.

Wat een opluchting! Eindelijk kan ik dat zeurende stemmetje het zwijgen opleggen, kan ik met een gerust gevoel de dag afsluiten. Geen schuldgevoel meer omdat ik wel weet dat hij te weinig heeft gegeten, maar er opnieuw niks aan heb kunnen doen! Voorlopig kunnen we dus even met een gerust hart gaan slapen! Eindelijk krijgt hij binnen wat hij nodig heeft!

Dit is een tijdelijke oplossing, een symptoombestrijding. Het echte probleem zal aangepakt moeten worden en daarvoor heeft de kinderarts onze zoon aangemeld bij de Seyskliniek. Daar zal hij leren om normaal te gaan eten zodat stap voor stap alle extra pillen, injecties en flesjes nutridrink vervangen kunnen worden door gezond eten.

Maar of de Seyskliniek dé oplossing is voor deze hardnekkige eetproblemen is nog maar de vraag…..Dit is te lezen in mijn volgende blog!

Meer lezen van Rita

Lees ook de andere blogs van Rita over het verhaal van haar zoon.

Introductie Rita Maris
Hoe het begon! (deel 1)
Naar de dokter… (deel 2)
Opgenomen in een eetkliniek (deel 4)

Lees ook deel 5: Hoe gaat het nu, na een behandeling in kliniek Seyscentra?

Rita schreef ook 2 boeken:

Ook interessant: 5 tips van kookpedagoog Karen den Dekker en autisme en avondeten.

Herken je het verhaal? Heb je tips? Vind je wat ze schrijft inspirerend? Laat het weten in een comment onder het blog! Deel je dit bericht ook, zodat ook anderen mensen het lezen? Dat is jouw kans om mee te werken aan meer begrip voor autisme!

WhatsApp Coaching voor persoonlijke vragen!

Heb je na het lezen van de informatie op de website nog een persoonlijke vraag? Ik (Jonneke Koekhoven) maak graag tijd om samen dieper in te gaan op een situatie. Kijk voor meer informatie op de pagina over WhatsApp Coaching!