Autisme-en-opruimen1.jpg

Autisme en Opruimen

Autisme en opruimen is niet altijd makkelijk. Misschien herken je het wel: kleding op de grond, bureau niet meer bruikbaar door alle rommel die erop ligt, bed niet opgemaakt en speelgoed waar mee gespeeld is ligt over de hele vloer verspreid. Het kan heel frustrerend en vermoeiend zijn voor ouders, vooral omdat ze het vaak zelf gaan opruimen en dát wordt meestal weer niet gewaardeerd door het kind.

In dit blogbericht ga ik kort in op de mogelijke oorzaken van het probleem en enkele tips. Zoals bij elk onderwerp zal je bepaalde dingen herkennen en andere dingen weer helemaal niet. Er zijn ook kids met autisme die opruimen juist fijn, makkelijk of leuk vinden!

 

Waarom kan opruimen zo lastig zijn?

Er zijn verschillende redenen waarom het opruimen van de kamer moeilijk kan zijn voor een kind met autisme. Vaak staan we als ouders of begeleiders te kort stil bij de vraag waar het probleem vandaan komt en gaan we vooral in op het feit dat de kamer moet worden opgeruimd.

Opruimen kost veel energie. Je moet kunnen plannen, organiseren, je moet doorzettingsvermogen hebben en geduld kunnen opbrengen (zie ook de executieve functies). Voor sommige mensen is opruimen vanzelfsprekend en makkelijk, voor hen kost het ook minder energie of ze krijgen er zelfs energie van! Om je kind met autisme te kunnen helpen en motiveren is het heel belangrijk stil te staan bij de vraag waarom het zo lastig is. Als je namelijk weet waar het probleem vandaan komt, kun je vanuit die basis opzoek gaan naar bijvoorbeeld het juiste moment, de juiste aanpak en de juiste begeleiding.

 

Boekentip:

 

Mogelijke oorzaken

Ik heb een paar mogelijke oorzaken op een rijtje gezet. Heb je aanvullingen? Laat het me weten in een bericht onder dit blog, dan kan ik het blog aanvullen en het zo compleet mogelijk maken!

  • Verzameldrang: Sommige kids verzamelen graag spullen in hun kamer, het geeft een gevoel van veiligheid en herkenbaarheid.
  • Angst om dingen kwijt te raken: Wat minder vanzelfsprekend, maar kinderen kunnen soms ook bang zijn om iets kwijt te raken. Dit heeft ook te maken met de veiligheid van het bekende. Als iets verdwijnt, gaat er als het ware een stukje veiligheid weg waar weer iets nieuws, onbekends voor in de plaats komt.
  • Eigen overzicht: Veel kids met autisme zien de rommel simpelweg niet. Wat vaak voorkomt is dat de kinderen de ruimte anders ervaren. Wat voor de ouders rommel is, is voor de kids geen rommel. Sterker nog, ze worden boos als iets is opgeruimd en vinden dát juist een rommel!
  • Detailwaarneming: Wat aansluit bij het vorige punt is de manier waarop kinderen met autisme een ruimte waarnemen. Vaak zien zij details in plaats van het grote geheel. Ze zien de stoel, het schrift, de schoen en de pen, maar ze zien niet dat die pen niet op de grond thuis hoort. Zij ervaren het dan ook niet als probleem en daardoor krijgen ze geen motivatie om op te ruimen.
  • Vermoeidheid / overprikkeld: Het is van belang dat er goed wordt nagedacht over het tijdstip van opruimen. Wat voor de ouder / begeleider het juiste moment is, kan voor het kind juist een heel vervelend moment zijn. Wanneer ze moe of overprikkeld zijn zal het opruimen geen succes worden.
  • Afleiding: Tijdens het opruimen raken kinderen ook snel afgeleid. Ze zien en pakken van alles wat opgeruimd moet worden en dat brengt hen op ideeën. Voor je het weet zitten ze ermee te spelen. 🙂
  • Het nut er niet van inzien: De grootste oorzaak van het niet willen opruimen van een kamer is het feit dat de kids het nut er simpelweg niet van inzien. Zij hebben er geen probleem mee in hun beleving. Als ouder / begeleider zal je hier uitleg over moeten geven. Je kunt het kind helpen door de gevolgen van de rommelige kamer te koppelen aan deze rommelige kamer. Bijvoorbeeld: Het niet goed in slaap kunnen komen, het niet kunnen vinden van spullen, het overprikkeld zijn.
  • Teveel spullen: Een kamer waar te veel in staat is moeilijk netjes te houden. Sommige gezinnen hebben de luxe om een aparte speel- en slaapkamer te maken. Als dat niet kan, is het wisselen van speelgoed ook een leuk idee. Al het speelgoed in dozen doen en dan bijvoorbeeld per week een doos uitzoeken die in de kamer mag. Dan heeft het kind ook minder spullen waar rommel mee gemaakt kan worden en de kamer blijft overzichtelijk en zorgt voor minder prikkels.

 

Kamerindeling

De kamerindeling is van grote invloed op de manier waarop de kinderen hun kamer behandelen. Op Facebook heb ik gevraagd wat de ervaring is van ouders en veel ouders gaf aan dat ze de kamer op een overzichtelijke manier hebben ingedeeld. Dat is heel verstandig. Je kunt bijvoorbeeld denken aan zones of gedeeltes die dan ook een naam krijgen. ‘ Slaapzone’, ‘leeszone’, ‘aankleedzone’. Op deze manier kan je tijdens het opruimen ook per zone aan de slag gaan. Spullen horen bij een bepaalde zone en moeten daar blijven. Voor het speelgoed is het handig om bakken te gebruiken waar je met een picto of sticker aangeeft wat erin hoort.

“Opruimen vind ik lastig. Dat komt doordat ik vaak niet weet waar ik iets moet leggen als ik het gebruikt heb. Vaak is het ook zo dat als ik iets gebruikt heb het niet terugzet en daarna, na een lange tijd, niet weet waar ik het moet laten. Vroeger was mijn kamer altijd netjes en vond ik het niet fijn als mijn kamer rommelig was. Nu maakt dat me veel minder uit en laat ik wat ik gedaan heb gewoon liggen.”

“Meestal als ik ga opruimen zet ik muziek aan. Dan vind ik het een stuk makkelijker omdat ik me dan, op de een of andere manier, beter kan herinneren waar ik iets moet laten of moet leggen.”

“Om mijn kamer echt goed netjes te houden na het opruimen lukt me niet zo makkelijk. Maar ik probeer het wel. Ik heb met Jonneke ook een stappenplan gemaakt voor als ik mijn kamer moet opruimen. Dat werkt best wel handig en fijn. Ook heb ik een handige indeling in mijn kamer ik heb een kast met lades en boven de lades staat geschreven wat erin moet.” Geschreven door Noa

 

Samen opruimen

De kamer opruimen is een taak waarbij de meeste kids voor een lange tijd begeleiding nodig zullen hebben. Een goede balans vinden kan heel lastig zijn. Als het kind zelf keer op keer faalt om zijn of haar kamer op te ruimen, krijg je als ouder / begeleider de neiging het voor het kind te gaan doen. “Dan is het maar gebeurd’.” Toch werkt dit uiteindelijk voor niemand.

Het kind is meestal niet blij met de veranderingen in de kamer en bovendien leert het kind op die manier niet om het uiteindelijk steeds zelfstandiger te gaan doen. Voordoen kan een eerste stap zijn, maar ook niet te vaak want dan wordt dat binnen de kortste keren als normaal gezien. Het beste kun je het samen doen. Blijf steeds ondertitelen wat je doet en ziet en geef het kind aanwijzingen. Helpen mag, maar het is en blijft een taak van het kind en dat moet het kind ook begrijpen. Stapje voor stapje wordt het opruimen routine, maar daar is veel tijd en geduld voor nodig. 

 

Voorbereiding bij het opruimen

Sommige kinderen vinden het fijn om ver van te voren te weten dat ze gaan opruimen, anderen ervaren daardoor juist spanning. Als ouder of begeleider kan je het beste inschatten wanneer je het met je kind bespreekt. Over het algemeen vinden de kids het fijn om van te voren te weten wanneer het gaat gebeuren. Je kunt er ook een vaste dag voor afspreken, dan komt het in het ritme van het kind waardoor het makkelijker wordt. Spreek van te voren af hoelang je erover gaat doen en wat er daarna gaat gebeuren. Er mag best een beloning tegenover al dat harde werken staan! 😀

Voor kinderen is het vaak moeilijk om zelf te bedenken waar ze moeten beginnen. Opruimen vergt veel van je executieve functies en het is best een gecompliceerde taak. Daarom kunnen alle kinderen daar wel een hulpmiddel bij gebruiken. Hieronder werk ik een stappenplan uit. Het verschilt per kind hoe je vorm kunt geven aan zo’ n stappenplan. Sommige kinderen werken erg goed met picto’s, terwijl anderen daar juist een hekel aan hebben.

 

Stappenplan

Om het opruimen makkelijk te maken is een stappenplan een goede houvast voor het kind. Door het stappenplan samen meerdere keren te doorlopen gaat het kind een ritme herkennen en wordt het opruimen makkelijker en voorspelbaarder. Voor elk kind en elke kamer is een uniek stappenplan nodig. Ik werk hieronder een voorbeeldje voor autisme en opruimen uit.

  1. Zet de ramen open
  2. Zet een muziekje aan
  3. Leg alle kleding die niet in je kast ligt op je bed
  4. Verzamel alle spullen die in de prullenbak kunnen en gooi deze spullen in de prullenbak
  5. Verzamel alle spullen die niet in je kamer horen en leg ze buiten je deur
  6. Zet alle boeken terug op de boekenplank
  7. Schuif je stoel aan je bureau
  8. Ruim je bureau op : alle mappen in je kastje en al het papier op een stapel
  9. Stop al het speelgoed dat op de grond ligt terug in de juiste bak
  10. Vouw je schone kleren op en leg ze in je kast
  11. Gooi alle vuile kleding in de wasmand
  12. Maak je bed op
  13. Breng alle spullen die buiten je deur liggen naar de juiste plek in het huis
  14. Doe alle deuren van alle kasten in je kamer dicht
  15. Hang je sporttas aan de haak

Bedankt voor het lezen van mijn blog over autisme en opruimen! Ik zou het leuk vinden als je hieronder laat weten hoe het opruimen bij jullie verloopt en tegen welke problemen jullie aanlopen! Alvast bedankt voor het delen, zodat we heel veel mensen bereiken om kennis te verspreiden en begrip te ontwikkelen! Als je persoonlijk contact wilt over een situatie kan je altijd contact opnemen via koekie.info@gmail.com.

 

Marleen van Marleen Brengt Structuur geeft coaching, online cursussen en schreef een e-book voor als je zelf als ouder of begeleider ook wel wat hulp kunt gebruiken bij het opruimen en op orde houden van je huis. Kinderen leren namelijk het beste met observeren hoe anderen het aanpakken! Daarnaast kan het jou in huis ook de nodige rust geven.

 

WhatsApp Coaching voor persoonlijke vragen!

Heb je na het lezen van de informatie op de website nog een persoonlijke vraag? Ik (Jonneke Koekhoven) maak graag tijd om samen dieper in te gaan op een situatie. Kijk voor meer informatie op de pagina over WhatsApp Coaching!

KOEKIE Autisme BegeleidingAutisme en Opruimen

18 comments

Join the conversation
  • Marieke - 17 februari 2023 reply

    Ik maak voor mijn dochter (11 jr ASS) briefjes met korte opdrachten, zoals: gooi alle vuile kleren in de wasmand, verzamel alle Donald Ducks op 1 stapel, etc. Ook stop ik er een paar leuke briefjes tussen. Bv: pak een beker limonade, breng het konijn iets lekkers, geef papa een knuffel. Ze wil de briefjes dichtgevouwen en gehusseld en dan steeds eentje trekken. Ik ga denk ik herbruikbare kaartjes ervan maken. Scheelt werk. Voor mijzelf, geen diagnose maar moeite met huishouden bijhouden, gebruik ik de app Sweepy. Kun je zelf aanpassen en ik hou van het afstrepen. Heb elke dag een vast half uur voor opruimen/ schoonmaken.

  • Daan - 3 december 2019 reply

    Ik ben een 51 jarige single ADHD mams met een heerlijke 16 jarige ADHD en ASS zoon. Hij heeft een enorme verzamelwoede met servies. Ja servies! Mijn kasten puilen uit en ik krijg het gewoon niet voor elkaar om hem minder te laten verzamelen of om op te ruimen. Ik word er soms gillend gek van!

  • Anne - 20 januari 2019 reply

    Oei wat herkenbaar! Ik ben 50 jaar, alleenstaande ouder met twee puberdochters en een baan van 32 uur. Het huishouden vond ik altijd al moeilijk, dat lukte alleen in een soort grootschalige projecten, maar daar is nu nooit meer tijd voor en dus blijft alles lioggen. Het aanleren van een vaste volgorde vind ik moeilijk, doorzetten met voorgenomen taken is bijna onmogelijk als mijn planning doorkruist wordt door andere zaken! En dat heb je best vaak met kinderen. Door mijn gebrek aan structuur kan ik het mijn dochters ook niet goed aanleren. De ene houdt juist erg van orde en regelmaat, het arme kind, en de ander is net als ik. Zij ziet ook geen rommel, maar gewoon spullen, die even zonder eigen plek zijn. Maar wel heerlijk om te weten dat er nog meer mensen zo in elkaar zitten!
    Groetjes, Anne

  • Tineke de Wilde - 14 januari 2018 reply

    Ik ben bijna 50 jaar, sinds kort weet ik doordat ik een autismeonderzoek op mijn aanvraag heb laten uitvoeren, dat ik de kenmerken hiervan heb.Verzameldrang,teveel spullen,herken ik zeker.Angst om dingen kwijt te raken. Samen doen is nu nog optie .Af en toe probeer ik wel dingen op te ruimen,maar een echte routine is er niet.Ben wel trots en blij als ik weer iets heb weggedaan Als ik van mijn werk af kom ben ik te moe en heb teveel prikkels daarvan meegenomen .Dus er gebeurt wel iets.Van te voren weten dat ik ga opruimen geeft spanning en onzekerheid waar te beginnen.Inmiddels heb ik wel dingen die opruimen ver gemakkelijker,maar heb geen vaste dag hiervoor. Heb wel begeleiding voor in huis,maar dit is nog lastig om te bespreken.Groetjes Tineke de Wilde

  • nicole rousseau - 17 augustus 2017 reply

    Ik een vrouw van 50 met een ASS diagnose, 3 kinderen twee daarvan ook met ASS diagnose. Voor mijzelf is opruimen een catastrofe, wordt veel te snel afgeleid en als ik voor een bepaalde gelegenheid mijn tafel moet ruimen is dat de hel want vind hierna niks terug. Mijn zoon en dochter zijn heel gestructureerd en dat kan al een vonken geven in huis. Met dit artikel krijg ik wel een beter zicht op wat juist zo moeilijk is om op te ruimen en ook enkele tips, hoop dat mij (al is het maar een beetje) lukt.
    Greetz,
    Nicole

  • Steve Kroon - 9 juli 2017 reply

    Ik ben 63, Asperger, en herken die problemen stuk voor stuk…. Ik “verzamel” gegevens – tijdschriftartikelen, kranten, boeken, films etc.
    Het hele huis (3 verdiepingen) staat vol. Ik kàn onmogelijk daarvan iets weg doen. Ik weet ook wat ik heb en zelfs wat in welke stapel ligt (zolang er niets verplaatst wordt).
    Naast de Asperger heb ik ook nog diabetes en chronische lymfatische leukemie waardoor mijn energie heel beperkt is.
    Ik besef wel dat opruimen noodzakelijk is, maar ik kan het niet opbrengen…. Emotioneel sloopt het me al en het is gewoon veel te veel…. Maar hulp erbij is helemaal onmogelijk…. Iemand die mijn spullen zou opbergen, zomaar “ergens” of zelfs iets weggooit….
    Het blijft levenslang een probleem, wat je ook voor oplossingen bedenkt.

    Pauline - 2 juni 2019 reply

    Je schrijft dat je denkt dat er geen oplossingen zijn en dat niemand je kan helpen, omdat ze dan zomaar iets weggooien of dat soort dingen. Ik ben 29 en heb zelf iets ontdekt dat bij mij soms helpt, vooral als het op een gegeven moment zo’n grote rommel is dat ik geen overzicht meer heb. Ik schakel dan wel een familielid in voor hulp, maar die mensen gaan dan niet voor mij opruimen. In plaats daarvan zijn ze simpelweg aanwezig om mij te steunen. Ze vragen wat ik nu precies ga doen, verplaatsen eventueel iets op mijn aanraden, en verder houden ze me bij de les. Dus als ik afgeleid raak en iets ga zitten lezen, of het wil opgeven, dan herinneren ze me eraan dat ik nog iets moet doen. Ditzelfde heb ik soms ook bij mijn zusje gedaan, en dat heeft haar ook vaak geholpen. Dus dat kan een optie zijn: dat mensen jou niet helpen bij het opruimen, maar simpelweg aanwezig zijn om je gefocussed te houden en moed in te praten.
    Daarnaast hebben mijn zusje en ik allebei ook een meer definitieve oplossing ontdekt, met behulp van Marie Kondo. En dat is minimaliseren. Mijn zusje was hier altijd heel erg tegen, ze was erg gehecht aan al haar spullen, ook als ze kapot waren, en ze wilde niet opruimen want dan zou ze haar geliefde spullen moeten wegdoen. Maar Marie Kondo keert het om: je kijkt niet naar wat je wil weggooien, maar naar wat je wilt houden. Je houdt alles wat je een blij gevoel geeft of wat je om praktische redenen nodig hebt, en vervolgens behandel je deze spullen met respect en geef je ze een mooi plaatsje in je huis. Dit heeft mijn zusje en mij allebei flink geholpen om het overzicht terug te krijgen. Na jaren van strijd kunnen we nu eindelijk allebei de boel redelijk geordend houden, terwijl we nog steeds alle spullen hebben waar we blij van worden.

  • Angels - 9 juli 2017 reply

    Het klinkt heel mooi, maar het plan gaat er naar mijn idee van uit dat er als ouders dit overzicht wel hebben. Helaas weet ik dat mijn kinderen het probleem met opruimen niet van een vreemde hebben en als ook ouders dit overzicht missen, wie gaat ze er dan bij begeleiden?

    Jonneke Koekhoven - 23 juli 2017 reply

    In sommige gevallen kan thuisbegeleiding hulp bieden! Als ouders het lastig vinden de kinderen hierbij te ondersteunen.

  • Erika - 12 mei 2017 reply

    Bedankt voor de tips. Wij lopen vooral tegen het probleem lego aan. Mijn zoontje van 8 heeft hier een heel spel mee en de lego ligt dan ook overal in zijn kamer . Op de grond , op meubels etc. Voor ons rommel maar voor hem zijn het allemaal kampen en heerst er een oorlog onderling dus de goede en slechte kunnen niet bij elkaar opgeborgen worden .
    Maar zijn kamer moet wel regelmatig gestofzuigd worden wat voor de nodige problemen zorgt

  • Aletta - 7 mei 2017 reply

    Ik ben een vrouw van 45+ en herken zoveeeel. Het is heel verhelderend om te lezen!
    Inmiddels zie ik ook wat het nut is van opruimen . Waar ik nog steeds voor moet waken is dat ik afgeleid word door wat ik zie. Dat heb ik gedaan door blik op oneindig ..maar blijft lastig. Etc.Dus ik heb wel een ontwikkeling door gemaakt maar t zit niet standard in mijn systeem.
    Mijn man is behoorlijk gestructureerd , t heeft lange tijd geduurd voordat we begrepen t werkte bij elkaar..!
    Onze oudste zoon heeft precies t zelfde als mij, heel confronterend!

  • Lusanne - 7 mei 2017 reply

    Een cliënt van mij vind opruimen ook lastig. En als wij als begeleiding zich er ook nog mee gaan bemoeien, vindt ze dat helemaal erg. Toch moet het gedaan worden. Zij woont zelfstandig, maar heeft vaste momenten dat wij even langs komen. Wij laten dan al van te voren weten dat we die avond willen dat ze wat gaat opruimen. Zij mag dan zelf kiezen wat ze gaat opruimen (bijv. De tafel, of de bank, of de vaat etc.).
    Zij mag dit zelf doen, en daarna komen wij nog controleren of goed gebeurd is.
    Door haar zelf te laten kiezen wat ze gaat opruimen, heeft ze zelf de regie in handen. Dit is iets wat voor haar erg belangrijk is. Maar doordat wij van te voren vertellen wat wij van gaat verwachten, is zij al wel voorbereid en door het zelf kiezen wat ze gaat doen, lukt het haar om dat stukje opruimen.

  • Bianca - 6 mei 2017 reply

    Bedankt voor de heldere inkijk in opruimen! Ik heb een zoon van 13 met autisme en heb nog een paar tips die bij ons werken. Let op! Ook bij ons gaat het niet vanzelf en heeft hij veel hulp nodig.

    Tip 1: Een logische plek
    Mijn zoon kon niks op de plek terugleggen omdat hij due plek niet zelf had gekozen. De plek die ik had gekozen was voor hem niet logisch.

    Oplossing: we hebben zijn kamer leeggeruimd (letterlijk alle kasten leeg!). Daarna hebben we hem zelf laten bepalen waar iets moest komen. Het verbaasde mij enorm waar hij het wilde hebben omdat dat voor hem logisch was. Maar na zijn uitleg kon ik alleen maar beamen dat dat voor hem inderdaad de beste plek was.

    Mijn zoon heeft een grote linnenkast met deuren. Daarin staan bakken die gelabeld zijn. Deuren dicht = rust in zijn hoofd want geen rommel ik zijn beeld.

    2. Niet te lang nadenken
    De spullen die we uit de kamer hebben gehaald hebben we mand voor mand ingeruimd. Elke keer 1 mand. Dat heeft 5 weken geduurd.
    We hebben hem op zijn kamer neergezet en steeds 1 ding laten pakken. Daarbij had hij drie tellen om na te denken over de vraag “wil ik dit bewaren of niet?” Wat weg kon ging in een doos om weg te geven of in een vuilniszak. Wat bleef kreeg op dat moment een vaste plek.

    3. Deel de taak op
    Niet alleen mensen met autisme hebben hier last van. Als je zegt: “ruim je kamer op” weten ze niet waar ze moeten beginnen.
    Ik zeg tegen mijn zoon: “pak alle vuile was en gooi die in de wasmand. Daarna kom je terug bij mij”. Zo wikkel ik een stappenplan af zoals in de blog beschreven is. Mijn zoon kan doe deeltaak bijna zelfstandig. Hij komt zelf vragen of het zo goed is en dan kijk ik wat de volgende deeltaak is. Bijvoorbeeld “leg je schoolspullen in de kast”. In het begin moest ik dat nog opsplitsen in “pak al je schriften” en daarna “en nu je boeken” en dan de etui en geodriehoek nog per item benoemen.
    Op het laatst benoem ik alle losse spullen in detail zoals snoeppapiertjes en een vergeten beker.

    4. Weet hij waar het hoort?
    Wij hebben afgesproken dat hij alles wat hij niet weet te liggen in een mand buiten zijn kamer doet. Dat ruimen we samen op. Wat hij niet wist, liet hij eerst gewoon liggen. In het begin was dat bijna alles in de kamer. Nu krijgt hij langzaam de regie.

    Groet en een fijne dag,
    Bianca

    Jonneke Koekhoven - 6 mei 2017 reply

    Wow Bianca, bedankt voor deze aanvullingen! Hier hebben veel andere mensen zeker ook iets aan! Bedankt voor het maken van tijd en nemen van de moeite! Groetjes Jonneke

  • Carola - 28 september 2015 reply

    Mijn manier van opruimen is om het plaatsje voor plaatsje te doen. Mijn bed, is om te slapen. Dus als je in de ochtend opstaat, moet mijn dekbed netjes gelegd worden en mijn pyjama opgevouwen erop. En mijn slaapknuffel naast mijn kussen. Toen dat aangeleerd was, en dus in het routine zat, kon het volgende stukje aangepakt worden. Uiteindelijk levert het een opgeruimde kamer. Want als je klaar bent me spelen, of je moet gaan eten, slapen enz. Moet het opgeruimd worden.

  • Alinda - 25 september 2015 reply

    Onze zonen van 10 en 9 (beide ASS) zijn hier heel verschillend in. Die van 10 heeft altijd een net opgeruimde kamer, vindt hij plezierig, alles op een vaste plek. Inderdaad vaak een muziekje aan om het hoofd te ‘richten’ en andere prikkels ‘uit’ te zetten. Onze zoon van 9 kan dat helemaal niet. Bij de laatste slaapkamershuffle (groot gezin) heeft hij een (heel) kleine kamer gekregen: hoogslaper met bureau eronder en een vakkenkkast met deurtjes en manden. Hij kan er tussendoor lopen maar meer ruimte is er niet, dus ook geen plek om rommel te maken. Zo min mogelijk oblecten los zichtbaar en overal een vaste plek voor. Bed niet opmaken? Geen punt, ziet niemand 🙂 Ik loop met hem mee als hij zijn pyama aandoet en benoem wat waar moet en dan komt het goed. Zelfstandig lukt het (nog) niet. Hij speelt aan zijn bureau of in de kamer met lego.

  • Lex van Rootselaar - 23 september 2015 reply

    Ik ben een zestigjarige met diagnose Asperger en herken veel van wat je beschrijft, zeker over de oorzaken waarom opruimen niet mijn favoriete hobby is.

  • Esther Milort - 23 september 2015 reply

    Lange tijd was het opruimen een strijdpunt in huis totdat we tot de conclusie kwamen dat we het onze zoon van 9 met PDD-NOS moeten begeleiden bij het opruimen. Toch blijft het ondanks dat lastig en nu ik de blog lees denk ik dat hij inderdaad een andere logica heeft. Een schaar op de grond vind hij absoluut geen probleem. Als ik uitleg dat je je kunt bezeren snapt hij het wel en legt hem op een andere plek. Ik heb diverse lijstjes geprobeerd, stickers op kisten/ lades maar helaas hebben we nog niet uitgevonden wat echt goed werkt. Toch wil ik het stappenplan hierboven gaan proberen, enigszins aangepast.
    Dit was een mooie toepasselijke blog voor ons, bedankt. Groet, Esther

Join the conversation

* Checkbox GDPR is verplicht

*

Ik ga akkoord met het privacybeleid van KOEKIE Autisme Begeleiding